Monarchiści a wybory prezydenckie 2012

Sojusz Królewski

Wśród chętnych do objęcia urzędu prezydenta Republiki Francuskiej pojawił się także przedstawiciel Sojuszu Królewskiego (Alliance Royale). Hrabia Patryk de Villenoisy nie uzyskał jednak wymaganych 500 podpisów merów i radnych francuskich, przez co nie wziął udziału w wyborach jako jeden z kandydatów. W związku z tym podniosły się głosy wskazujące, że nie nadszedł jeszcze czas na to, by Sojusz wychodził poza działalność kulturalną czy informacyjną.

W artykule Król, albo nic pojawia się pytanie: a zatem kiedy powróci król? I odpowiedź: Optymizm jest wśród rojalistów obowiązkowy; opierają się oni na myśli Leona Daudeta, według którego – od momentu, gdy idea jest słuszna, niewielkie znaczenie ma to, że wydaje się nie do zrealizowania. Hilary de Crémiers wyjaśnia: „Jestem przekonany, że Francuzi w głębi serca są monarchistami. Poza tym niemal mistycznym przywiązaniem do Republiki, które im sztucznie narzucono. Republikańscy patrioci przyłączą się do nas. Młodzi także; gdy pokolenie ’68 wreszcie odejdzie na emeryturę, będzie miała miejsce zdrowa reakcja na płaszczyźnie wartości. (…) Wierzę, że kierujemy się w stronę poważnego kryzysu, który postawi dwa pytania: to o suwerenność Państwa oraz to o jego ciągłość. Czy może być lepsza odpowiedź na to podwójne pytanie niż król?”

Najwyraźniej nie nadszedł jednak jeszcze czas, aby postulaty Sojuszu mogły zwyciężyć w wyborach na terenie jednego z największych państw zmieniającej się Europy:

Szacunek dla życia, przede wszystkim zaś zakaz eutanazji,

Obrona rodziny naturalnej i trwałej, uświęconej przez małżeństwo,

Wolność edukacji i sumienia dla rodziców,

Kontrola imigracji — z szacunkiem dla osób chcących integrować się z naszym krajem,

Wpisanie korzeni chrześcijańskich w dziedzictwo Unii Europejskiej.

opracowanie: Magdalena Marzec