Jubileusz w cieniu rozwodu

Wiadomość z Wiednia

Publikacja nowej xiążki, której współautorem jest Jego Cesarska i Królewska Mość cesarz i król Karol II (V) – Kaiserenkel zwischen den Zeiten – stała się okazją do ujawnienia smutnego sekretu Domu Austrii i potwierdzenia pogłosek o rozpadzie małżeństwa Najjaśniejszego Pana i JCiKM cesarzowej i królowej Franciszki (z domu baronówny Thyssen-Bornemisza de Kászon et Impérfalva¹).

W artykule opublikowanym przez dziennik „Kronen Zeitung” monarcha stwierdził, że rozwód pary cesarskiej nastąpił po tym, jak ich dzieci osiągnęły pełnoletniość. Nie podał przy tym żadnych dat, lecz druga córka i trzecie dziecko Najjaśniejszych Państwa, Jej Cesarska i Królewska Wysokość arcyxiężniczka Gloria, osiemnaste urodziny obchodziła w październiku 2017 roku, natomiast w 2019 r. cesarzowa Franciszka powróciła do używania nazwiska panieńskiego. Cesarz dodał, że dla małżonków zawsze najważniejsze było dobro dzieci. Szczegóły rozstania na szczęście pozostały nadal owiane tajemnicą, ale blog Eurohistory piórem pana Setha B. Leonarda przypomina, że od 2003 r. małżonkowie mieszkali osobno – siedziba monarchy znajduje się w Salzburgu, władczyni zamieszkała zaś w Wiedniu. Poprzednik obecnego panującego, zmarły w 2011 r. cesarz i król Otton, miał skomentować tę sytuację słowami: Mój syn na tyle jest katolikiem, żeby wiedzieć, co ma robić (co wydaje się również niezamierzoną, być może, aluzją do postkatolickiego modernizmu).

Wcześniejsza o ponad rok informacja o rozwodzie – opublikowana przez „Financial Times” w artykule Collector Francesca Thyssen-Bornemisza on artists being advocates for change (1 listopada 2019 r.) – nie wzbudziła szerszego poruszenia. Obecnie zaś większe zainteresowanie sprowokowała wiadomość, że od 2017 r. bliską przyjaciółką cesarza Karola jest pani Krystyna Nicolau de Almeida Reid, szlachcianka o korzeniach brytyjskich i portugalskich, córka nieżyjącego już Robina Reida i jego żony Elsy Andresen Nicolau de Almeida.

Rzecz jasna, rozwód pary cesarsko-królewskiej w żaden sposób nie wpłynął na trwałość ich sakramentalnego małżeństwa. Niewątpliwie jednak ujawnienie tego rodzinnego dramatu na łamach prasy jest złym przykładem w czasach dominacji tzw. monogamii seryjnej (a i ta często jawi się jak przedrewolucyjny przeżytek). Czy reprezentant metapolitycznej tradycji Świętego Cesarstwa może być rozwodnikiem? Dla wiernych poddanych osobliwy to powód do rozmyślań przed sześćdziesiątymi urodzinami władcy.

opracowanie: Adrian Nikiel

¹ Pani Marlena Eilers Koenig w komentarzu opublikowanym 20 lutego 2018 r. przypomniała, że cesarz Otton jako głowa Domu Austrii zdemokratyzował statut dynastii i podjął decyzję, aby jedynym wymogiem koniecznym do uznania małżeństwa za równoprawne było wyznanie chrześcijańskie panny młodej. Związki traktowane jako morganatyczne zostały podniesione do rangi równoprawnych.