Jesteś tutaj: Ogłoszenia i aktualności » Aktualności » Kalendarium historii Bretanii
Gwenn-ha-du (biały i czarny) – bretońska flaga powstała w 1923 roku. Składa się z symbolicznych 11 gronostajów, które wskazują na Księstwo Bretanii, oraz 9 pasów, które symbolizują 9 historycznych regionów Bretanii.
Na historię Bretanii składają się zarówno czasy trudne (np. noc, w której Parlament Bretoński znalazł się w płomieniach), jak i czasy nadziei. Oto krótki parcours chronologiczny:
845
Karol Łysy, władca frankijski, zamierza siłą przyłączyć Bretanię do imperium karolińskiego. Wojska frankijskie zostają pokonane w Ballon-sur-Oust przez wojska króla Nominoë. Ta bitwa ugruntowuje niezależność Bretanii.
1488
Zmęczony konfliktami oraz naciskami zewnętrznymi francuskimi i angielskimi, książę Franciszek II Bretoński traci kontrolę nad księstwem. Jego wojska zostają pokonane przez armię francuską w Saint-Aubin-du-Cormier. Zanim „umrze ze smutku”, podpisuje traktat w Verger. Jego córka Anna nie może wyjść za mąż bez zgody króla Francji.
1491
Zostawszy księżną, Anna – po to, by uratować swoje księstwo – poślubia przyszłego cesarza rzymskiego Maksymiliana Habsburga. Na próżno. Bretania znajduje się w ogniu i we krwi. Król Karol VIII obawia się okrążenia, zdobywa Nantes, oblega Rennes. Mając zaledwie 14 lat, Anna anuluje swoje małżeństwo i poślubia Karola VIII w zamian za przywileje dla księstwa.
1532
Anna umiera w 1514. Aneksja staje się nieuchronna. Dokonuje się za Franciszka I i przybiera formę traktatu o unii. Księstwo zachowuje swoją autonomię administracyjną.
1675
Decyzja Colberta narzuca podatek od papieru stemplowego i prowokuje rewoltę rzemieślników i chłopów. Przyjmują oni jako swój symbol czerwoną czapkę. Gdy staje się społeczna, rewolta jest krwawo represjonowana przez władzę królewską Ludwika XIV.
1718
Uznając traktat z 1532 r. za naruszony, markiz de Pontcallec, przemytnik tytoniu, otoczony przez dwudziestkę towarzyszy, chce obalić rząd królewski. Do spisku wciąga księcia de Cellamare; pragnie odsunąć od władzy Regenta Orleańskiego z korzyścią dla króla Hiszpanij Filipa V.
Zostaje zatrzymany 26 września 1719 r. i skazany na śmierć.
1789
Supresja Parlamentu Bretońskiego przez Zgromadzenie Konstytucyjne. Podział regionu na 5 departamentów zaczyna się właśnie w tym czasie.
1793
Początek Szuanerii w reakcji na pobór i zakaz wyznawania religii. Grzegorz Cadoudal, charyzmatyczny przywódca pochodzący z Morbihan, zawiera przymierze z Wielką Brytanią oraz emigrantami, którzy chcą przybić do lądu w Quiberon, atakowani przez generała Hoche. Przeciwstawia się Republice i Napoleonowi, którego dwukrotnie próbuje zabić, tracąc własną głowę w 1804 r. Okres Dyrektoriatu był trudny, ale naznaczony kilkoma próbami „pacyfikacji”.
1805
Powstanie pierwszej Akademii celtyckiej.
1839
Publikacja „Barzaz-Breiz” przez Teodora de La Villemarqué.
1847
Wydanie słownika francusko-bretońskiego Le Gonideca.
1896-1899
Historyk bretoński Artur de la Borderie publikuje trzy pierwsze tomy swojej „Historii Bretanii”, którą kontynuuje M. Pocquet.
1870
Śmierć licznych Bretończyków w obozie pod Conlie, niedaleko Mans.
1898
Narodziny Bretońskiego Związku Regionalistycznego.
1911
Bretania jest krainą przeludnioną (3 271 000 mieszkańców, z czego około 1 200 000 posługuje się językiem bretońskim).
1923
Narodziny bretońskiej flagi – Gwenn-ha-du.
1945
Koniec wojny: tak jak mieszkańcy Sénans, liczni Bretończycy stawiają opór. Garstka (Partia Narodowa Bretanii) utrzymuje politykę zbliżenia z Niemcami i Pétainem.
1951
CELIB (Centrum Nauk i Interesów Bretońskich), kierowane przez Renata Plévena i Józefa Martraya, walczy z sukcesem przeciw centralizacji ekonomicznej.
1957
Powstanie ruchu autonomicznego MOB (Ruch Organizacji Bretanii).
1964
Powstanie federalistycznej partii bretońskiej lewicy, UDB (Bretońska Unia Demokratyczna).
1965
Powstanie FLB (Frontu Wyzwolenia Bretanii).
1970
Początek bretońskiego planu drogowego, który ma stopniowo otwierać („dezenklawować”) Bretanię.
1977
Powstanie Kulturowej Karty Bretanii i w kolejnych latach uruchomienie Instytutu Kulturalnego Bretanii oraz Rady Kulturalnej Bretanii, które mają służyć kulturze bretońskiej. Stworzenie szkół Diwan nauczających języka bretońskiego.
1982-83
Prawa dotyczące decentralizacji. Wybór Rady regionalnej Bretanii w powszechnym głosowaniu.
2000
Stworzenie Biura języka bretońskiego w Carhaix (Ofis ar Brezhoneg). Powstanie kanału telewizji regionalnej: TV Breizh.
tłumaczenie i opracowanie: Magdalena Marzec