Krata z Książa: spełnione marzenie

Zamek Książ

W zamku Książ w Wałbrzychu remontowane i odtwarzane są nie tylko wnętrza, lecz także dzieła małej architektury na tarasach. Zaginiona po wojnie ozdobna krata, łącząca Taras Kasztanowcowy z muszlą mozaikową, została zrekonstruowana na podstawie fotografii i sąsiedniej balustrady. Rekonstrukcja była możliwa dzięki dofinansowaniu ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego.

Taras Kasztanowcowy cieszy się opinią jednego z najpiękniejszych w całym zamku. Kompleksowe odtworzenie kraty łączącej Taras z muszlą mozaikową (renowacja w 2023 r.) jest kolejnym etapem rewitalizacji zachwycającej przestrzeni, która ostateczny kształt otrzymała w czasie wielkiej przebudowy prowadzonej przez księcia Jana Henryka XV w latach 1908–1922.

Wszystkie prace odbywały się pod kierunkiem wojewódzkiego konserwatora zabytków. W ramach zadania na podstawie archiwalnej dokumentacji fotograficznej odtworzono kutą, ażurową kratę wraz z furtką.

Przed II wojną światową Taras Kasztanowcowy zdobiła tzw. fontanna Donatella. W 1912 r. została zakupiona przez właściciela zamku we Florencji i ustawiona w Książu w 1913 r. Basen wodotrysku dekorowało dziewiętnaście odlanych z brązu figur i cztery maszkarony. Dolną misę zdobiły rzeźby sześciu muzykujących satyrów siedzących na narożnikach. Do stopy przylegały plecami cztery figury syren, którym z biustów tryskała woda, powożących muszlami zaprzężonymi w hipokampy. W centrum górnej misy, z dyszami wodnymi w ustach maszkaronów, ustawiona była prawie naturalnej wielkości rzeźba Apolla pokonującego Pytona w otoczeniu siedzących na krawędzi misy satyrów mierzących w nią trójzębami i strzałami z łuków. Rzeźby te odlane zostały we florenckim Fonderia Artistica Ferdynanda Marinellego.

Po wojnie do 1952 r. metalowe elementy zostały rozkradzione. Zachował się tylko in situ kamienny basen z dwiema misami. Ostatni z hipokampów został skradziony w latach 90. ubiegłego stulecia.