Król Maria Emanuel nie żyje

Requiescat in pace

Z kilkudniowym opóźnieniem dotarła do Polski wiadomość o śmierci Jego Królewskiej Mości Marii Emanuela, de iure króla Saxonii, na emigracji używającego tytułu margrabiego Miśni. Monarcha zmarł 23 lipca 2012 r. w szwajcarskiej miejscowości La Tour-de-Peilz.

Potomek elekcyjnych królów Polski (w jego żyłach płynęła krew Wettynów, Sobieskich i Leszczyńskich) urodził się w Bawarii, na zamku Prüfenig należącym do xiążąt Thurn und Taxis, 31 stycznia 1926 r. Jego rodzicami byli: król saski Fryderyk Krystian (panujący w latach 1932-1968) i królowa Elżbieta Helena, z domu xiężniczka Thurn und Taxis (ur. 1903 — zm. 1976). W latach drugiej wojny światowej młody xiążę dał się poznać jako wróg narodowosocjalistycznych zbrodniarzy i był więziony w latach 1943-1945 w Saulgau i Poczdamie, gdzie miał stanąć przed tzw. sądem ludowym. Dopiero w 1946 r. mógł dołączyć do rodziny, która schroniła się w Vorarlbergu. Królestwo Saxonii zostało szczególnie mocno dotknięte przez wojnę i jej skutki, gdyż uzurpację narodowych socjalistów szybko zastąpił okupacyjny reżim sowiecki.

9 sierpnia 1968 r. Maria Emanuel wstąpił na tron. Był współtwórcą i głową (Ordensherr) Zakonu Świętego Henryka, jak również kawalerem Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Św. Jana Jerozolimskiego, zwanego Maltańskim, i rycerzem Zakonu Złotego Runa. Nie zapominał o swoich rodzinnych związkach z Polską, w 1997 r. przebywał w Krakowie – na obchodach trzystulecia unii polsko-saskiej. Przez kilka dziesięcioleci niestrudzenie działał na rzecz badań nad historią i kulturą Saxonii, jednocząc wokół tego celu przedstawicieli saskiej szlachty.

Pozostawił żonę, JKM Anastazję z Anhaltu, z którą ożenił się 23 czerwca 1962 r. Ówczesna panna młoda urodziła się w rodzinie protestanckiej, ale jako następczyni tronu Saxonii nawróciła się do Kościoła katolickiego.

Tron objął brat Zmarłego, xiążę Albert, urodzony w 1934 r., żonaty, lecz bezdzietny — kwestia dalszego następstwa tronu pozostaje nierozstrzygnięta¹. Miejscem wiecznego spoczynku króla ma być nowa krypta Wettynów w Tyrolu, gdzie jego doczesne szczątki zostaną złożone 30 lipca. Zapowiedziano też Requiem w drezdeńskim kościele dworskim (3 sierpnia). Przy łożu śmierci towarzyszył Zmarłemu kapłan Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X.

Wspominając wątki polskie, warto przypomnieć, że Dom Wettynów jest również szczególnie związany z okolicami Wrocławia, gdzie znajduje się wieś Szczodre. W niej aż do lat czterdziestych XX wieku znajdował się pałac królów saskich, miejsce śmierci króla Fryderyka Augusta III. Obecnie ruina, niemy, lecz wstrząsający świadek oskarżenia kolejnych reżimów totalitarnych, które w ubiegłym stuleciu spustoszyły Śląsk…

opracowanie: Adrian Nikiel

Aktualizacja: 30 lipca 2012 r., o godzinie 15:40, dźwięk dzwonów roznosił się ponad doliną rzeki Inn w Tyrolu. Pogrzeb odbył się w dolinie u stóp szczytu Tschirgant, który wznosi się na wysokość 2370 metrów n.p.m., w królewskiej kaplicy Wettynów w Brennbichl. Doczesne szczątki króla pochowano w trumnie z cynku, którą uprzednio włożono do trumny dębowej. Trumnę przykrywała flaga Saxonii.

W trakcie uroczystości obecni byli członkowie niemieckich Domów panujących, w tym także JKM królowa-wdowa Anastazja Luiza wraz z adoptowanym synem Alexandrem, jego żoną Gizelą i ich czworgiem dzieci.

Przed pogrzebem doszło w kaplicy do spotkania JKM Alberta (obecnego króla Saxonii) z xięciem Aleksandrem (roszczącym prawa do tronu). Pomiędzy nimi toczy się spór o to, kto jest głową rodziny Wettynów. JKM król Albert pojednawczo stwierdził, że chce tylko spokoju w Domu królewskim.

opracowanie: Łukasz Szymański

¹ Roszczenia do tytułu margrabiego Miśni i głowy dynastii (na podstawie królewskiego dekretu z 1997 r., który jednak pozostaje w sprzeczności z obowiązującym Dom Wettynów prawem salickim) zgłosił xiążę Alexander, siostrzeniec i adoptowany syn zmarłego króla. Jest on mężem JKW Gizeli, xiężniczki Anglii, Szkocji, Irlandii i Bawarii — ich dzieci znajdują się w linii jakobickiej sukcesji tronów Anglii, Szkocji i Irlandii.