Matka Boska Gietrzwałdzka (2 sierpnia)

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

Było to w roku 1877. W Prusiech toczyła się ciężka „walka kulturna” – prześladowanie Kościoła katolickiego. Liczne stolice biskupie osierocone. Parafje bez pasterzy. Kapłani i biskupi po więzieniach. Nie lepiej wiodło się Kościołowi pod panowaniem rosyjskiem. Knutem, poniewierką, Sybirem chciał Moskal wyrwać wiarę prawdziwą Unitom na Podlasiu. Przez całą Polskę szedł jęk cierpienia za Chrystusa.

Wtedy to na pociechę nękanemu za wiarę narodowi pomiędzy ludem polskim na Warmji¹ Królowa Korony Polskiej zabłysnęła cudowną obecnością.

W małej, pobożnej wiosce warmińskiej – Gietrzwałdzie (po niemiecku: Dietrichswalde), na drodze z Torunia do Olsztyna, w diecezji warmińskiej, objawiła się dnia 27 czerwca 1877 Matka Boska.

Niczem nie słynął Gietrzwałd w tym zapomnianym nieco zakątku dawnej ziemi polskiej przed tem objawieniem. Z przeszłości jego zapisano w kronikach tylko to, że w roku 1717 ówczesny biskup warmiński Szembek z polecenia Ojca św. ukoronował obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, znajdujący się w kościele gietrzwałdzkim.

Tę otoż miejscowość wybrała sobie Najśw. Panna za tron swej łaski i miłosierdzia. I sława Gietrzwałdu rozeszła się wówczas na cały kraj. Ze wszystkich stron płynęły do tej nieznanej przedtem wioski liczne pielgrzymki.

A chociaż komisje biskupie nie stwierdziły cudów podobnych jak w Częstochowie lub Lourdes, to jednak corocznie przybywają tu liczni pielgrzymi, mianowicie w odpusty: 2 sierpnia, Najśw. Panny Anielskiej (Porcjunkuli), 15 sierpnia, Wniebowzięcia Najśw. Panny, i 8 września, Narodzenia Najśw. Panny i powracają, ukojeni i pokrzepieni na duchu.

X. W. B.

(„Przewodnik Katolicki” rok 1927.)

¹ Warmja, dzisiaj część Prus Wschodnich.