Apel II Wiceprezesa do Prezesa UPR

Robert Maurer

Szanowny Panie Prezesie,

Jestem przekonany że podziela Pan moje zaniepokojenie sytuacją w jakiej znalazła się UPR po ostatnim Konwencie. Z pewnością i Panu wydarzenia ostatnich dni i godzin nie przysparzają dumy i satysfakcji, ale raczej obaw o dalsze losy idei wolności w Polsce.

W trosce o pozostanie na polskiej scenie politycznej Unii Polityki Realnej, partii z dwudziestoletnią historią, zwracam się do Pana o podjęcie natychmiastowych kroków zmierzających do rewizji rozstrzygnięć ostatniego Konwentu. UPR w ekstremalnym dla Polski czasie jest jedynym ugrupowaniem oficjalnie sprzeciwiającym się członkostwu RP w Unii Europejskiej w jej obecnym kształcie. Rozłam w naszym kadrowym gronie, wraz z medialnym przekazem, głoszącym wszem i wobec, że stosunek naszych władz do wartości materialnych i zasad nie odbiega od standardów III RP, jest dla wielu z nas osobistą porażką.

Krokiem umożliwiającym przegrupowanie, zwarcie szeregów i przekucie tego kryzysu w sukces — ku zbudowaniu, będzie złożenie przez Pana dymisji.

Rozumiem jak w trudnej sytuacji znalazł się Pan obecnie. Mimo wszystko uważam, że może Pan jeszcze zapisać się pozytywnie w historii UPR, podejmując osobiście tak odważny krok a także wzywając do ustąpienia wszystkie osoby sankcjonujące swoimi działaniami w organach statutowych partii nadużycia finansowe oraz legitymizujące je swoimi głosami na ostatnim Konwencie.

Taka decyzja z pewnością zostanie doceniona przez wszystkich prawdziwie ideowych członków i szczerych sympatyków Unii Polityki Realnej, do których wiadomości podaję też niniejszą korespondencję.

Jednocześnie deklaruję, dla dobra naszej wspólnej sprawy, również jestem gotowy ustąpić z pełnionej przeze mnie funkcji.

Z poważaniem,

(—) Robert Maurer
II Wiceprezes UPR