Msza zielonoświąteczna

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

Introit. Duch Pański napełnił okrąg ziemi. Alleluja! A to, co wszystko ma w sobie, ma wiadomość głosu. Alleluja, Alleluja, Alleluja! Niech powstanie Bóg i niech rozproszą się nieprzyjaciele Jego, i niech uciekają nienawidzący Go od oblicza Jego!

Modlitwa: Boże, któryś w dniu dzisiejszym serca wiernych oświeceniem pouczył, daj nam, abyśmy w tym samym Duchu prawość poznali i Jego pocieszeniem się zawsze radowali.

Lekcja opowiada nam o Zesłaniu Ducha św. według Dziejów Apostolskich 2, 1-14.

Ewangelja (Jan 14, 23-31) jest wyjęta z mowy pożegnalnej Chrystusa Pana. Wskazuje na Ducha świętego, jako pocieszyciela i nauczyciela wszelkiej prawdy. „Lecz pocieszyciel, Duch święty, którego Ojciec pośle w imię Moje, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, cokolwiek Ja wam powiedziałem”. Chrystus Pan pociesza uczni, których nie zostawi sierotami. Zostawia im ponadto cenny dar potrójnego pokoju, tj. z Bogiem, z bliźnim i z samym sobą, o którym już aniołowie na polach Betlejemskich śpiewali. Takiego pokoju świat dać nie może.

Prefacja pięknie nam opisuje znaczenie dzisiejszego święta następującemi słowy: Chrystus wzniósł się ponad niebiosa, a siedząc po prawicy Twojej, zesłał obiecanego Ducha świętego na przybrane dzieci. Dlatego cały świat przepełnia dzisiaj niewysłowiona radość. Moce niebieskie i chóry anielskie łączą się w hymnie pochwalnym na cześć Twoją, wołając bez ustanku: Święty, Święty, Święty.