Oczekiwanie na Delfina Francji (dossier „La Gazette Royale”, nr 121/2009)

J.B.

Dzięki uprzejmości redaktora naczelnego, p. Dominique’a Coudé, otrzymaliśmy elektroniczną wersję kolejnego, 121. numeru kwartalnika „La Gazette Royale” (za październik–grudzień 2009 roku), którego dyrektorem jest p. Hugues Saclier de la Bâtie. Przypomnijmy, że „Gazeta Królewska” to organ Unii Kół Legitymistycznych Francji (Union des Cercles Légitimistes de France), której przewodniczącym jest obecnie p. Pierre Bodin.

 Odnotujmy naprzód, że legitymiści francuscy żyją nadzieją rychłych narodzin Delfina Królestwa Francji, jako że w komunikacie wydanym 25 listopada 2009 r. przez Sekretariat Księcia Andegaweńskiego (Mgr Louis de Bourbon, duc d’Anjou, k.z.p. Ludwik XX) poinformowano, iż Maria Małgorzata księżna Andegaweńska jest w stanie błogosławionym, oczekując powicia bliźniąt wiosną tego roku. Para królewska (która ma już ponad dwuletnią córkę, księżniczkę Eugenię, lecz, jak wiadomo, niewiasty nie mogą być sukcesorkami korony francuskiej) poinformowała jednocześnie, że czeka na dzień narodzin, aby poznać płeć dzieci. Nic dziwnego przeto, że oczekiwaniu towarzyszy wyczuwalny stan emocjonalnego napięcia. 

Pomijając inne a drugorzędne aktualia, przejdźmy do artykułów. Najobszerniejszy z nich to trzecia (i ostatnia) część studium historycznego Jeana Chouana (czyżby pseudonim?) o tym, jak i dlaczego rewolucja zniszczyła ciała korporacyjne starej Francji (Pourquoi-a-ton voulu la mort des corporations?). Z kolei Jean Vandamme, czyniąc aluzję do studiów Nicholasa Goodrich-Clarke’a o okultystycznych źródłach narodowego socjalizmu, pisze o okultystycznych źródłach socjalizmu internacjonalistycznego, konsultując dane z Dictionnaire de la Franc-Maçonnerie Daniela Ligou (Paris 1987). A oto wymowne przykłady: najsłynniejszy z socjalistów „utopijnych” (tak jak by byli inni…) Claude-Henri hr. de Saint-Simon – od 1786 roku członek loży l’Olympique de la Parfaite estime; socjalista „chrześcijański” Pierre Leroux – członek loży Droits de l’Homme; „archetypiczny” rewolucjonista Louis-Auguste Blanqui – w latach 30. XIX wieku członek des Amis de la Vérité, a od 1842 roku Temple des Amis de l’Honneur française; anarchosocjalista Pierre-Joseph Proudhon – inicjowany 8 stycznia 1847 do Loge bisontine Spucar; reformista Louis Blanc – w 1854 roku inicjowany do londyńskiej Loge les Sectateurs de Ménès, gdzie uzyskał 93. stopień wtajemniczenia w rycie Memphis; autor Międzynarodówki Eugène Pottier – w 1875 roku inicjowany do loży Les Égalitaires w Nowym Jorku, a po powrocie z wygnania – do paryskiej loży Le Libre Examen; anarchokomunista Michaił Bakunin – mason od 1845 roku; i najciekawsze – Władimir Ilijcz Lenin inicjowany przed I wojną światową do Loge L’Union de Belleville przy Wielkim Wschodzie Paryża. 

Najciekawszy, acz niedługi, jest w tym numerze artykuł autora podpisującego się pseudonimem Gédéon z Koła Paula Barillona w Mouges (Andegawenia), Le dilemme de Charles Maurras: nationaliste ou royaliste? [„Dylemat Karola Maurrasa: nacjonalista czy rojalista?”]. Jego zawartość jest tak ważka, że streszczenie rozważań autora przedstawimy w osobnym sprawozdaniu.