Przesłanie JCM cesarza Akihito

Niech żyje cesarz!

Minęła ważna, już siedemdziesiąta rocznica zakończenia II wojny światowej, a za dwa lata powitamy trzydziesty rok ery Heisei¹.

Ponieważ mam już ponad 80 lat i są chwile, kiedy odczuwam różne ograniczenia – jak w przypadku kondycji fizycznej – w ciągu ostatnich kilku lat zacząłem rozmyślać o moim życiu jako cesarza oraz rozważać moją rolę i cesarskie obowiązki w nadchodzących dniach.

Skoro znajdujemy się w czasach, kiedy społeczeństwo gwałtownie się starzeje, chciałbym dziś powiedzieć wam o tym, jaka jest pożądana rola cesarza wówczas, gdy osiąga on zaawansowany wiek. Będąc cesarzem, muszę powstrzymać się od szczegółowych komentarzy na temat istniejącego porządku cesarskiego, chciałbym jednak podzielić się z wami osobistymi rozmyślaniami.

Od chwili objęcia tronu wypełniałem swoje cesarskie obowiązki wobec państwa, jednocześnie spędzałem czas na rozmyślaniu na temat pożądanej roli cesarza, któremu japońska konstytucja przypisuje funkcję symbolu państwa. Jako ten, który odziedziczył długą tradycję, zawsze czułem głęboką odpowiedzialność za obronę tej tradycji. Jednocześnie – w kraju i w świecie, które nieustannie się zmieniają – do dziś zastanawiam się, jak japońska rodzina cesarska może pozytywnie wpłynąć swoimi tradycjami na dzisiejsze czasy oraz być aktywną i nieodłączną częścią społeczeństwa, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom ludu.

Parę lat temu, po dwóch operacjach, w związku z zaawansowanym wiekiem zacząłem odczuwać spadek sprawności fizycznej – przyszła refleksja nad spodziewaną przyszłością, nad tym, jak powinienem postępować, jak wymagające powinny być obowiązki, które wypełniam, i co byłoby najlepsze dla kraju, dla ludzi, a także dla członków rodziny cesarskiej, którzy nadejdą po mnie. Mam już 80 lat i szczęśliwie teraz cieszę się dobrym zdrowiem. Jednakże gdy wezmę pod uwagę stopniową utratę sprawności, ogarnia mnie obawa, że wypełnianie obowiązków jako symbolu państwa, jak to dotychczas z zaangażowaniem czyniłem, może być dla mnie trudne.

Wstąpiłem na tron około dwudziestu ośmiu lat temu i w ciągu tego czasu dzieliłem z ludem Japonii jego radości oraz smutki dotykające nasz kraj. Uważam, że pierwszym i najważniejszym obowiązkiem cesarza jest modlitwa o pokój i szczęście wszystkich ludzi². Jednocześnie uważam, że w pewnych przypadkach jest istotne, aby stanąć przy ludzie, słuchać jego głosów i być blisko jego myśli. By wypełniać swoje cesarskie obowiązki jako symbol państwa i jedności ludu, cesarz musi odkryć, jak lud rozumie rolę symbolu państwa. Ponadto myślę, że cesarz musi mieć głęboką świadomość swojej cesarskiej roli, głębokie zrozumienie ludu oraz chęć wykształcenia w sobie świadomości bycia z ludem. W tym kontekście czułem, że moje podróże do różnych zakątków Japonii, w szczególności do oddalonych miejsc i wysp, są ważnymi działaniami cesarza jako symbolu państwa, i w tym duchu je podejmowałem. Podróże po kraju, w których towarzyszyła mi cesarzowa – łącznie z okresem, kiedy byłem następcą tronu – uświadomiły mi, że wszędzie, gdzie przybywałem, żyją tysiące obywateli, którzy kochają swoją lokalną społeczność i z cichym poświęceniem ją wspierają. Z tą świadomością udawało mi się wypełniać najważniejsze cesarskie obowiązki, zawsze myśleć o ludzie i modlić się za niego, z głębokim szacunkiem i miłością. Czuję, że to było wielkie błogosławieństwo.

Kiedy próbujemy zaradzić starzeniu się cesarza, myślę, że niemożliwe jest ciągłe ograniczanie kolejnych zadań podejmowanych przez niego w sprawach państwowych oraz jego obowiązków jako symbolu państwa. W przypadkach, gdy cesarz nie może wypełniać swoich obowiązków ze względu na młody wiek czy poważną chorobę, może zostać ustanowiona zastępująca go regencja. Jednak nawet w takich okolicznościach nie zmienia to faktu, że cesarz pozostaje cesarzem do końca swojego życia, nawet jeśli jest niezdolny do wypełniania swoich obowiązków.

Kiedy cesarz ma problemy zdrowotne, a jego stan staje się poważny, jestem zaniepokojony tym, że – jak widzieliśmy w przeszłości – społeczeństwo znajduje się w zastoju i na różne sposoby wpływa to na życie ludzi. Praktyka w cesarskiej rodzinie była taka, że śmierć cesarza wymagała zachowania przez dwa miesiące głębokiej żałoby, poprzedzającej odbywające się w ciągu roku ceremonie pogrzebowe. Te wydarzenia dzieją się w tym samym czasie, co wydarzenia związane z nadejściem nowej ery, wymagające ogromnego wysiłku od tych, którzy są w nie zaangażowani, w szczególności zaś od pozostawionej rodziny. Zdarza mi się rozmyślać od czasu do czasu nad tym, czy jest możliwe uniknięcie takiej sytuacji.

Jak powiedziałem na początku, według konstytucji cesarz nie ma uprawnień związanych z rządzeniem. Nawet w takich okolicznościach mam nadzieję, po rozważaniach na temat długiej historii cesarstwa w naszym kraju, że rodzina cesarska będzie mogła pozostać z ludem na zawsze, budując z ludźmi przyszłość naszego kraju i że obowiązki cesarza jako symbolu państwa będą nieprzerwanie kontynuowane. Tym poważnym życzeniem zdecydowałem się podzielić w moich przemyśleniach.

Szczerze liczę na wasze zrozumienie.

tłumaczenie: Igor Olech

¹ Heisei – era w japońskim kalendarzu, która rozpoczęła się wraz z objęciem tronu przez Jego Cesarską Mość cesarza Akihito – przypis redakcji Portalu Legitymistycznego.

² Podkreślenie od redakcji Portalu.