Dwudziesta rocznica ślubu króla i królowej Obojga Sycylii

Eurohistory

30 marca 2001 roku ówczesny następca tronu Królestwa Obojga Sycylii, Jego Królewska Wysokość xiążę Piotr, noszący tytuł diuka Noto, pojął za żonę doñę Zofię Landaluce y Melgarejo. Ślub odbył się w kaplicy madryckiego Królewskiego Klubu Żelaznej Bramy, w obecności o. Marka Alfonsa Álvareza de Toledo y Marone-Cinzano, prawnuka po kądzieli króla Francji i Nawarry Alfonsa I.

Xiążę Piotr (ur. 16 października 1968 r. w Madrycie) był jedynym synem króla Obojga Sycylii Karola (1938–2015), który został jednym ze świadków ślubu, i Jej Królewskiej Mości królowej Anny Orleańskiej (ur. 1938). Przyszła królowa Zofia urodziła się 23 listopada 1973 r. w Madrycie jako córka don Józefa Emanuela Landaluce y Domingueza (ur. 1944) i jego żony Blanki Melgarejo y Gonzales (1946–2009). Małżeństwo było dopełnieniem trwającego prawie dziesięć lat związku, który rozpoczął się w 1991 r., a blisko dwa lat później zaowocował przyjściem na świat pierwszego dziecka – Jakuba, obecnego diuka Noto. Król Karol przez dłuższy czas miał nadzieję, że jego syn pojmie za żonę pannę z domu panującego, dlatego na ojcowską i dynastyczną zgodę na ślub trzeba było czekać przez kilka lat. Dopiero parę lat po ślubie i przyjściu na świat kolejnych synów xięcia Piotra król zdecydował, że jego wnuki otrzymają tytuły xiążąt i rangę Ich Królewskich Wysokości.

Prócz JKW xięcia Jakuba dziećmi Najjaśniejszych Państwa są: IKW xiążę Jan (ur. 2003), xiążę Paweł (ur. 2004), xiążę Piotr (ur. 2007), xiężniczka Zofia (ur. 2008), xiężniczka Blanka (ur. 2011) i xiężniczka Maria (ur. 2015).

Jego Królewska Mość król Piotr I wstąpił na tron 5 października 2015 r. W 2020 r. małżonkowie (na co dzień posługujący się tytułami diukostwa Kalabrii) ogłosili, że xiążę Jakub zaręczył się z pochodzącą ze Szkocji lady Szarlotą Lindesay-Bethune – ślub pierwotnie zaplanowano na lato 2021 r., jednak został on przełożony ze względu na pandemię COVID-19.

*****

Zainteresowani dziejami Domu Burbonów Sycylijskich mogą sięgnąć po wydany w 2015 r. tom pt. Royal Exiles in Cannes: The Bourbons of the Two Siclies of the Villa Marie Thérèse autorstwa panów Dawida McIntosha i Artura E. Beéche. Xiążka zawiera ponad 315 mało znanych zdjęć z archiwów autorów, przedstawia dzieje królestwa od czasów średniowiecza do podboju sabaudzkiego w latach 1860–1861, przede wszystkim zaś opisuje losy członków dynastii od lat sześćdziesiątych XIX wieku do czasów nam współczesnych. Burbonowie Sycylijscy starali się odbudować swoje życie na wygnaniu, równocześnie prowadząc przemyślaną politykę matrymonialną, która pozwoliła im umocnić więzi rodzinne z Habsburgami, innymi liniami Burbonów oraz Domami Wettynów, Wittelsbachów, Wirtembergów i Braganzów, a także z polską arystokracją: rodzinami Zamoyskich, Czartoryskich i Lubomirskich.

Jest to pozycja tym bardziej godna uwagi, że Dom Burbonów Sycylijskich nie był przedmiotem zainteresowania anglojęzycznych naukowców od czasu publikacji dwóch prac Harolda Actona [The Bourbons of Naples (1734–1825) i The Last Bourbons of Naples (1825–1861)], zważywszy zaś, że jej autorzy skupili się na okresie przymusowej emigracji spowodowanej sabaudzką okupacją, jest ona wręcz nieocenionym źródłem informacyj – uznawanym za szczególnie wartościowe ze względu na bogactwo materiałów ikonograficznych.

opracowanie: Adrian Nikiel