Srebrne gody w Domu Portugalii

Niech żyje Dom Portugalii!

W styczniu 1995 roku Jego Królewska Mość król Portugalii Edward III udzielił agencji Reuters wywiadu poświęconego możliwości przywrócenia ustroju prawowitego w jego ojczyźnie, stwierdzając w nim, że monarcha jest ludzką twarzą kraju. Był przy tym zdania, że referendum ustrojowe mogłoby doprowadzić do restauracji. Władca może osiągnąć harmonię polityczną w państwie, natomiast wybieralni urzędnicy rywalizują ze sobą jako członkowie różnych stronnictw. Pytany w tym kontekście przez dziennikarza, pana Dawida Browa, o problem następstwa tronu Portugalii – zarówno monarcha, jak i jego bracia byli wówczas kawalerami – król Edward zauważył, że jego poprzednicy zawierali związki małżeńskie około pięćdziesiątego roku życia. Nie zdradził jednak, że już w marcu zostaną ogłoszone zaręczyny.

13 maja 1995 r., dwa dni po swoich pięćdziesiątych urodzinach, Jego Królewska Mość poślubił pannę Izabelę Agnieszkę Castro Curvello de Herédia (ur. 1966), szlachciankę, córkę Jerzego de Herédii i Racheli Eleonory Pinheiro de Castro Curvello. Uroczystość odbyła się w klasztorze hieronimitów w lizbońskiej dzielnicy Belém.

Goście króla, przedstawiciele Domów Burbonów, Habsburgów i Sabaudów, przybyli do Lizbony 11 maja – wieczorem tego dnia odbyła się walka byków na arenie Campo Pequeno. Kolejne wydarzenia zaplanowano dzień później, rozpoczynając je spotkaniem przy herbacie w hotelu Palace. Następnie odbyła się prezentacja portugalskiej szkoły sztuki jeździeckiej, mieszkańcy Timoru wykonywali zaś tańce z motywami odnoszącymi się do małżeństwa i macierzyństwa¹. Nie zabrakło koncertu w wykonaniu studenckich grup muzycznych, a po jego zakończeniu podano kolację w pałacu królewskim w Queluz.

Monarszy ślub, na który przybyło 3000 osób, był oczywiście transmitowany na żywo przez portugalską telewizję. Suknię panny młodej zaprojektowała pani Laura Farmhouse, fryzurę ułożył natomiast słynny mistrz Alexander de Paris. Uwagę zwracała diamentowa tiara z tiulową woalką, która niegdyś należała do żony tzw. króla konstytucyjnego „Karola I” – Amelii Orleańskiej, matki chrzestnej obecnego suwerena.

Najjaśniejszy Pan przybył do klasztoru o godz. 15.55 w towarzystwie brata, Jego Wysokości xięcia Michała. Nieco później przybyłą narzeczoną wspierał ramieniem jej ojciec. Ślub odbył się w obrządku modernistycznym (Novus Ordo Missae), ceremonię poprowadził kardynał Nowego Kościoła i patriarcha Lizbony Antoni Ribeiro². Obok członków europejskich rodów panujących (prócz wcześniej wspomnianych można wymienić m.in. Koburgów i Wirtembergów oraz Thurn und Taxis) stawili się najważniejsi urzędnicy portugalscy.

Po uroczystości Najjaśniejsi Państwo opuścili klasztor, aby powitać rodaków, którzy skandując Niech żyje król, zgromadzili się pod murami świątyni, żeby wspólnie z władcą świętować ten dzień. Po weselu małżonkowie wyjechali na miesiąc miodowy do Mozambiku.

Pierwszy syn królewskiej pary, Jego Królewska Wysokość xiążę Alfons de Santa Maria, xiążę Beiry i diuk Barcelos, urodził się 25 marca 1996 r. Kolejne dzieci – Ich Wysokości infantka Maria Franciszka i infant Dionizy – przyszły na świat 3 marca 1997 r. i 25 listopada 1999 r.

opracowanie: Adrian Nikiel

¹ Monarcha był zdania, że Portugalia powinna wypowiedzieć wojnę Indonezji, która w tym czasie okupowała Timor Wschodni, portugalską kolonię.

² Mający jednak ważne święcenia kapłańskie Kościoła katolickiego z 5 lipca 1953 r. – przypis redaktora naczelnego Portalu Legitymistycznego.