Bądźmy wiernemi dziećmi Rzymu

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

W Wenecji, w katedrze św. Marka, znajduje się czcią otoczony tron biskupi św. Marka ewangelisty. Wieść niesie, że kupcy wenecjańscy przywieźli go w dziewiątym wieku z Egiptu. Na czcigodnej tej relikwji widnieje następujący napis (który był wyznaniem wiary tej starej republiki): „W wiecznej wierności przy Rzymie”.

Oto odpowiednie hasto także dla naszych czasów. Połączonemi siłami przypuszcza się dzisiaj do chrześcijaństwa, przedewszystkiem zaś do Kościoła katolickiego, szturm tak potężny, tak szeroko rozpostarty, tak daleko sięgający, jak może nigdy… W jednych krajach wróg już jest tak pewny swego zwycięstwa, że się przyznaje otwarcie do swego celu i stara się go urzeczywistnić ustawami, którym daje nazwę praw. W innych krajach jeszcze nie tak śmiały, nie tak pewny siebie, nie postępuje otwarcie, nie zamyka kościołów, ale burzy fundamenta Kościoła, podkopuje je i podmywa systematycznie i podstępnie, a wiemy, że i nie bez skutku. (Z mowy Stan. Tarnowskiego w sejmie Galicyjskim 19 października 1908.) Na okół wyłaniają się z głębin bezbożności opary modnego pogaństwa i okrywają dusze zwątpieniem i ciemnościami. Liczne szlachetne dusze błądzą niestety w cieniach tej nocy. Ale chciejmy tylko szczerze, a znajdziemy na rozstaju tego modnego błędnowierstwa ścieżkę, wiodącą ku prawdzie. Chrystus prowadzi ku niej niewidzialnie, nad Nim Duch święty, „po wszystkie dni aż do skończenia świata”. W ślad za Chrystusem, jako drugi Mojżesz, postępuje papież. I aby nieomylnie i pewnie szedł drogą wiary i przykazań, a z nim Kościół, dlatego modlił się za niego jedynie i wyraźnie Jezus: „Alem Ja prosił za tobą, aby nie ustala wiara twoja, abyś utwierdzał braci twoich”, a „bramy piekielne nie zwyciężą go”. Dlatego bądźmy wierni Rzymowi. – Niewiara połamała najpewniejsze podpory ludzkiej społeczności, rodziny i państwa. Dlatego wszystko się chwieje i wali, więdnie i obumiera – nigdzie nie ujrzysz pewności, pokoju i prawdziwego szczęścia. Dzisiejszy stan Kościoła w Europie przypomina tę burzę na jeziorze Genezaret, kiedy fale biły o łódź tak, że zdawała się tonąć. Nie zatonęła wtedy, nie zatonie nigdy, nie może zatonąć, ale trzeba na tej łodzi być temu, kto zatonąć nie chce. A ta łódź, to łódź Piotrowa i jego następców, papieży rzymskich, dlatego stójmy wiernie przy Rzymie. Gdzie Piotr, tam Chrystus, gdzie Rzym, tam prawda, bo w Rzymie mieszka następca Piotra, papież; nieomylny nauczyciel ludów, wierny stróż skarbu wiary, który mocen jest oznajmić nam wolę Bożą. Gdzie Rzym, tam życie i urodzaj. Albowiem tam wypływa źródło łask. Papież dzierży w swoim ręku klucze królestwa Bożego. „Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebiesiech, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebiesiech” (Mat, 16, 19).