Wielkanoc

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

Myśli wielkanocne

Jeszcze przed paru dniami garstka wiernych złożyła do zimnego grobu Boskiego Zbawiciela, martwego, okrytego ranami, zeszpeconego torturami, i głęboki smutek i przygnębienie opanowało ich serca. „Myśmy się spodziewali”, skarżą się dwaj uczniowie idący do Emaus niepoznanemu Chrystusowi, „iż On miał był odkupić Izraela: a teraz nadto wszystko dziś trzeci dzień jest, jak się to stało (śmierć Jezusa)”. A jednak już spełniły się ich nadzieje. Kiedy jeszcze byli w drodze, serca ich pałały przy słowach nieznajomego, aż wreszcie poznali w Nim Zmartwychwstałego po łamaniu chleba. Z radością w sercach wrócili do tych, którym Pan ukazał się przy pierwszych promieniach słonecznych.

I dzisiaj, po dwóch tysiącach lat, wzeszło słońce wielkanocne z poza gór i oświeca swemi promieniami życie ludzkie, a wszystko, co tam żyje, wita dzień radosny. Pełnym i uroczystym dźwiękiem rozbrzmiewają głosy dzwonów i głoszą ów dzień, w którym Boski Zbawiciel złamał moc śmierci i wyszedł zwycięsko z grobu, triumfując nad swymi wrogami, nad śmiercią, grzechem i piekłem. „Ten jest dzień, który uczynił Pan; radujmy się i weselmy się w nim”, bo to jest dzień, w którym dokonało się odkupienie świata, dzień światła i życia, święto życia wiekuistego.

Przeto Wielkanoc jest koroną wszystkich świąt, „bo jeśli Chrystus nie powstał, próżne tedy jest przepowiadanie nasze, próżna jest i wiara wasza” (1 List do Koryntjan 15). „Pascha (Wielkanoc) jest u nas świętem wszystkich świąt”, pisze św. Grzegorz z Nazjanzu, „uroczystością, która nietylko wszystkie ziemskie i ludzkie, ale nawet wszystkie na cześć Chrystusa ustanowione święta przewyższa świętością, podobnie jak blask słońca przewyższa gwiazdy”. Wielkanoc jest dniem, który poświadcza doniosłą obietnicę zmartwychwstania naszego, potwierdza wiarę chrześcijańską i uwieńcza nadzieję. Święto to daje nam pewność, że po trudach i mozołach, po walkach i śmierci nastąpi zmartwychwstanie i szczęście bez miary, jeśli i my zerwiemy pęta grzechu i przyobleczemy nowego człowieka. W dzień Wielkanocny spełniają się słowa Apostoła narodów: „Pożarta jest śmierć w zwycięstwie. Gdzie jest zwycięstwo twe, śmierci? Gdzież jest, śmierci, oścień twój?” Przeto nabierzmy nadziei, męstwa i ufności! Czego mamy się obawiać, skoro nie potrzebujemy się lękać śmierci?

Chrystus zwartwychwstan jest,
Nam na przykład dan jest,
Iż mamy zmartwychwstać,
Z Panem Bogiem królować. Alleluja.

Zaprawdę! „Wstał Chrystus, zdrój mej nadziei”. (Sekwencja¹ mszy świętej wielkanocnej). „Jam jest zmartwychwstanie i żywot: Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyw będzie” (Jan 11, 25). Jezus Chrystus jest nieśmiertelny, wszystko w Nim jest nieśmiertelne: Jego nauka, Jego Kościół, Jego wybrani, ich myśli, słowa, uczynki, cierpienia i śmierć. Nam wyznawcom Chrystusa nie można zadać śmierci: Dowodem tego grób Zbawiciela. Gdzie kamień, gdzie straż, gdzie pieczęć, gdzie śmierć? Niechaj drżą i rozpaczają ci, którzy nie wierzą w Chrystusa. My ufamy i radujemy się: „Dzięki Bogu, który nam dał zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1 list do Koryntjan 15, 57). Jak smutny los czeka Jego przeciwników i wrogów! Prośmy za nimi, aby i oni doznali radości i pokoju.

Zwycięzco piekieł i zgonu,
Najwyższy królu wszech ziemi:
przyjm od nas hołdy pokłonu,
Żebrzących u Twego tronu
Litosnem uchem słysz Twem!

(Sekwencja mszy św. wielkanocnej.)

„Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem!” – Miłość, radość i męstwo, oto dzisiejsze zadania i nowość życia, do której woła nas zmartwychwstanie Chrystusa Pana. (Por. list św. Pawła do Rzymian 6, 4).

¹ inaczej hymn.