Wobec ucieczki Jana Karola z Hiszpanii

carlismo.es

Wydarzenia, które zmusiły do ucieczki poprzedniego Szefa Państwa, Jana Karola (don Juana Carlosa), podobnie jak przebieg jego służby, nie są szczególnie budujące, tym mniej, jeśli patrzy się na nie z perspektywy katolickiej tradycji Monarchii hiszpańskiej. Jest oczywiste, że rodzina, która zajmuje tron, jest od niej od początku oddalona. Jednakowoż monarchia, nawet fałszywa, wzbudza taką nienawiść ze strony Rewolucji, że ta znosi ją tylko z trudem, pozbywając się jej tak szybko, jak tylko może. W Hiszpanii Republika musiała się przebrać za monarchię, bo w przeciwnym razie byłaby nie do przyjęcia dla Hiszpanów, co zostało udowodnione podczas dwóch krótkich okazji, kiedy zdejmowano koronę¹. Czy chcecie tego ponownie?

Wspólnota Tradycjonalistyczna, jako depozytariusz prawdziwej tradycji monarchicznej, może tylko zweryfikować raz jeszcze w doświadczeniu zasady, które potwierdzała zawsze. Bez urazy i bez radości. Z troską o to, co jeszcze zostało z Hiszpanii. Siły, które chcą przyspieszyć jej zniszczenie, są gotowe [to uczynić], podczas gdy ci, którzy im to umożliwili swoją bezmyślnością i swoimi błędami, znowu nie mają zdolności i woli reagowania. To, że obecny Szef Państwa² umożliwił, a nawet sprzyjał wyjazdowi swego ojca, może być – według sławnego i cynicznego powiedzenia – błędem gorszym od zbrodni. To, że prędzej niż później przyjdzie za to zapłacić, zostało zredukowane do czegoś zupełnie nieistotnego. I jest pewne, że wszyscy za to zapłacimy. Lecz teraz, gdy fałszywa monarchia zaczyna chylić się ku upadkowi zgodnie ze swoim fatalnym przeznaczeniem, my podwajamy wysiłki, aby utrzymać sztandar Monarchii, tej autentycznej. I niech Bóg nas wszystkich chroni.

Madryt, 6 sierpnia 2020 roku

Sekretariat Polityczny Sykstusa Henryka Burbońskiego

przełożył: J.B.

¹ Chodzi o proklamowanie I Republiki Hiszpańskiej 11 lutego 1873 roku, po abdykacji (uzurpatora) Amadeusza Sabaudzkiego, a obalonej przez wojskowy zamach stanu 29 grudnia 1874 roku, oraz proklamowanie II Republiki Hiszpańskiej 14 kwietnia 1931 roku, po wyjeździe z kraju (też uzurpatora) Alfonsa «XIII» Burbońskiego, której kresem było zwycięstwo sił narodowych w wojnie domowej, 31 marca 1939 roku – przypis tłumacza.

² Filip Burbon (D. Felipe de Borbón), zwany Filipem «VI» – przypis tłumacza.