Bicz na demony nowoczesności

Jacek Bartyzel

Doktor Adam Wielomski był dotąd postacią dobrze znaną w środowisku naukowym – osobliwie pośród historyków idei i filozofów polityki. Uznanie zawdzięcza przede wszystkim rewelacyjnym dziełom o historiozofii „doktora kontrrewolucji” Josepha de Maistre`a (Od grzechu do apokatastasis, Lublin 1999) i o Filozofii politycznej tradycjonalizmu francuskiego (Kraków 2003). O jego niezwykłej – i wielojęzycznej – erudycji oraz dociekliwości badawczej słusznie powiedziano, że gdyby powstała jakaś interesująca praca o konserwatyzmie w języku chińskim, to Wielomski nie omieszkałby nas o niej poinformować.

Teraz szersze grono czytelników ma niepowtarzalną okazję poznać inną stronę pisarstwa Adama Wielomskiego. Inną nie w sensie ideowym, lecz formy podawczej. Wielki krytyk Karol Irzykowski zatytułował onegdaj jeden ze swoich zbiorów: Lżejszy kaliber. „Lżejszy” nie najzupełniej „brzemienną” treścią, lecz poręcznością i siłą rażenia właściwą formie publicystycznej. Swoją ogromną wiedzę Wielomski przekuł tu w ogniste pociski miotane z pasją – a, co najważniejsze, celnie – w demony nowoczesności, pośród których najgroźniejszym i najbardziej odrażającym jest egalitarna pycha człowieka, który zapragnął „być jak bogowie”.

Adam Wielomski nie oszczędza wrogów boskiego Ładu, ale też i sam odważnie wystawia się im na sztych swoją bezkompromisowością. Z pewnością można by mu przypisać słowa wielkiego katolickiego „gwałtownika” Léona Bloy: „Deklaruję niezłomną wolę absolutnego braku umiarkowania, ciągłej nieostrożności, zastępowania wszelkich miar wykroczeniami”. Czy takie zuchwalstwo obiecuje tylko poruszenie umysłów uśpionych monotonną mantrą praw człowieka, demokracji i europeizmu? Czy daje także kajdaniarzom uwięzionym w jaskini fałszywych mniemań nadzieję ujrzenia prześwitu w szczelinie, przez którą wyjdą na światło prawdziwego Bytu? O tym najlepiej przekonać się czytając tę książkę, do czego gorąco namawiam.