Jesteś tutaj: Publicystyka » Inni publicyści » Deklaracja Księżnej Magdaleny Burbońskiej, ostatniej królowej Hiszpanii
Deklaracja Księżnej Magdaleny Burbońskiej, ostatniej królowej Hiszpanii
JKM Magdalena Burbońska
Zamieszczony poniżej przekład deklaracji żony JKW Franciszka Ksawerego Burbon-Parma (1889-1977), księcia Parmy i Piacenzy, od 1939 roku regenta Wspólnoty Tradycjonalistycznej, a w 1952 roku proklamowanego przez karlistów królem Hiszpanii Ksawerym I, jest dokumentem wstrząsającym, który przywodzi na myśl los Króla Lira, lecz w przeciwieństwie do tragedii szekspirowskiej nie jest fabułą fikcyjną, lecz prawdziwą historią. Jest to zarazem bezcenny dokument, potwierdzający in statu nascendi, jakimi metodami posłużyła się w stosunku do sędziwego i chorego króla – weterana I wojny światowej (w armii belgijskiej) i Alzamiento Nacional 1936-39, więźnia Gestapo i hitlerowskich obozów koncentracyjnych, wreszcie ofiary ciężkiego wypadku samochodowego – rodzinno-ideologiczna kamaryla, skupiona wokół jego starszego syna, „czerwonego księcia” Karola Hugona (1930-2010), dokonująca zdrady tradycjonalistycznego ideario karlizmu. Walka o ocalenie tożsamości karlizmu toczyła się w samej rodzinie króla Ksawerego. Zdrajcę Karola Hugona popierały jego trzy siostry: Maria Teresa (ur. 1933), wspomniana tu Cecylia Maria (ur. 1935) i Maria de la Nieves (ur. 1937), natomiast wiernego Tradycji ks. Sykstusa Henryka (ur. 1940) wspierała niezłomna matka – autorka deklaracji – ks. Maria Magdalena de Burbon-Busset (1898-1984) oraz najstarsza siostra Franciszka Maria (ur. 1928) i jej mąż, ks. Edward de Lobkowicz (1926-2010).
Król Ksawery I zmarł równo dwa miesiące po opisanym tu, dramatycznym epizodzie, 7 V 1977 roku, w miejscowości Chur (Coira) w Szwajcarii. Od tej chwili jedynym prawowitym dziedzicem Koron Hiszpańskich jest jego młodszy syn, JKW Sykstus Henryk, Infant Hiszpanii, Chorąży Tradycji (Abanderado de la Tradición).
Więcej szczegółów na temat opisanych wypadków i powojennej walki o ocalenie karlizmu można znaleźć w: Jacek Bartyzel, „Don Carlos Marx”. Studium przypadku rewolucyjnej transgresji tradycjonalizmu w socjalizm w hiszpańskim karlizmie (Biblioteka Rojalisty, Wrocław 2011).
Na fotografii (z 1977 r.): siedzą król Ksawery I i królowa Maria Magdalena,
stoją książęta Edward Lobkowicz i Sykstus Henryk Burboński
8 marca 1977
Pragnę wyrazić moje oburzenie faktem, iż mój syn Karol Hugon ważył się oskarżyć swojego brata Sykstusa Henryka o porwanie swego ojca [Ksawerego], podczas gdy dokładnie tego samego ranka, o godz. 7.30, i wbrew rygorystycznym zaleceniom lekarzy, nasza córka Cecylia, za zgodą swojego brata Karola Hugona, wywiozła mojego męża ze Szpitala Amerykańskiego [w Paryżu], w którym był on hospitalizowany od ośmiu dni (i gdzie ja pozostawałam z nim przez cały czas), pod pretekstem towarzyszenia mu w Mszy. Chcę powiedzieć, że jest również niewybaczalne to, iż Karol Hugon nie wahał się zaryzykować opuszczenia szpitala przez swego ojca, bez żadnego uszanowania dla jego wieku i stanu zdrowia, po to, aby doprowadzić go do nieznanego notariusza w celu zmuszenia mego męża do złożenia deklaracji na korzyść Karola Hugona, a przeciwnej autentycznemu Tradycjonalizmowi.
Dla osiągnięcia tego, aby mój mąż podpisał tę deklarację, Karol Hugon bez wątpienia zastosował najnikczemniejszy szantaż i nacisk, oświadczając, że życie jego brata Sykstusa Henryka będzie zagrożone, jeśli ta deklaracja nie zostanie podpisana, i nie pozwalając [ojcu] powrócić dopóki nie podpisze tego dokumentu. W ostatniej chwili mój mąż mógł powrócić do szpitala, wyraźnie poruszony i wstrząśnięty tym, że został zmuszony przez swego syna do podpisania tekstu godzącego w jego imię i tak sprzecznego z jego ideami.
Muszę stwierdzić, że teraz jestem zdecydowana zastosować wszystkie środki prawne, które mam do dyspozycji, aby zachować zdrowie mego męża i honor mojej rodziny.
Jej Królewska Wysokość Księżna Parmy
przełożył: J.B.
Za: blog tradycjonalistyczny „El Matiner Carlí”, Jueves, 8 de marzo de 2010.
Więcej na ten temat: J.B., Ostatnia deklaracja Ksawerego I.
