Kalendarzyk konserwatysty — pierwsza dekada lipca

Jacek Bartyzel

100 lat temu, 2 lipca 1913 roku, urodził się w Islington (Londyn), w przybyłej z Rosji rodzinie żydowskiej, Max Beloff, od 1981 bar. Beloff of Wolvercote; historyk, potomek XVI-wiecznego rabina Meira Katzenellenbogena z Padwy, wywodzącego się z królewskiego Domu Dawida, absolwent (Corpus Christi College) i profesor (All Souls College) Oxfordu oraz Uniwersytetu Buckingham; przeszedł długą ewolucję od konserwatyzmu poprzez socjalizm i liberalizm z powrotem do konserwatyzmu (thatcherystowskiego i eurosceptycznego); zmarł w 1999 roku.

10 lat temu, 4 lipca 2003 roku, zmarł w Monachium, w wieku 83 lat, Armin Mohler, filozof, historyk i pisarz polityczny, jako 22-latek uciekł z rodzinnego Zurychu, aby w szeregach Waffen-SS walczyć z Sowietami (sądzony potem w Szwajcarii za „dezercję”); wieloletni sekretarz Ernsta Jüngera, pierwszy historyk Rewolucji Konserwatywnej i autor pojęcia „styl faszystowski”, 1953-61 korespondent „Die Zeit” w Paryżu i propagator „niemieckiego gaullizmu”, autor przemówień Franza-Josefa Straussa i współpracownik założyciela Republikanów Franza Schönhubera, współpracownik „Nation Europa”, „Die Welt” „Criticón” i „Junge Freiheit”, czołowy przedstawiciel niemieckiej Nowej Prawicy.

5 lat temu, 4 lipca 2008 roku, zmarł, w wieku 86 lat, Jesse Alexander Helms Jr., dziennikarz i polityk, konserwatysta z tradycji Południa, baptysta, obrońca prawa naturalnego, od 1973 do 2003 senator ze stanu Karolina Północna z ramienia Partii Republikańskiej.

20 lat temu, 7 lipca 1993 roku, zmarł w Paryżu, w wieku 71 lat, Pierre Debray-Ritzen, lekarz psychiatra i pisarz, specjalista w zakresie psychiatrii dziecięcej, zwolennik metody eksperymentalnej i krytyk psychoanalizy („scholastyki freudowskiej”), miłośnik sztuki i literatury (zwłaszcza rosyjskiej), rojalista, członek komitetu patronackiego Nowej Prawicy, współpracownik katolickiego Radia Courtoisie.

1875 lat temu, 10 lipca 138 roku, zmarł w Bajach (Kampania), w wieku 62 lat i w 21 roku panowania, cesarz Hadrian [Caesar Publius Aelius Traianus Hadrianus Buccellanus Augustus], trzeci z pięciu tzw. dobrych cesarzy, za którego panowania Imperium Rzymskie osiągnęło szczytowy rozwój terytorialny, gospodarczy i kulturalny, poeta, artysta, mecenas sztuki i nauki, pośmiertnie deifikowany przez Senat jako Divus Hadrianus.