Jesteś tutaj: prof. Jacek Bartyzel » Miscellanea » Kalendarzyk konserwatysty — trzecia dekada lipca

Kalendarzyk konserwatysty — trzecia dekada lipca

Jacek Bartyzel

5 lat temu, 25 lipca 2008 roku, zmarł w Bordeaux, w wieku 99 lat, Antoine Murat, prawnik i dziennikarz, animator Instytutu Studiów Korporacyjnych i Społecznych, rojalista narodowy (Action Française), historyk i teoretyk korporacjonizmu.

15 lat temu, 28 lipca 1998 roku, zmarł w Warszawie, w wieku 73 lat, Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert, poeta, dramaturg i eseista, laureat wielu nagród, w tym im. Kościelskich, im. Herdera i polskiego PEN Clubu, kawaler Orderu Orła Białego; Książę Poetów, Pan Cogito, kronikarz oblężonego Miasta.

20 lat temu, 30 lipca 1993 roku, zmarł w Londynie, w wieku 101 lat, Edward Bernard hr. Raczyński h. Nałęcz, doktor praw, dyplomata, polityk i pisarz, 1932-34 stały delegat RP przy Lidze Narodów, od 1934 do cofnięcia uznania legalnemu rządowi polskiego (5 VII 1945) ambasador RP w Londynie, jednocześnie (1941-43) minister spraw zagranicznych, współzałożyciel (1949) i prezes Związku Federalistów Polskich, od 1954 do 1972 członek Rady Trzech, 1979-86 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie; założyciel (1990) Fundacji im. Raczyńskich, ostatni męski przedstawiciel polskiej linii rodu Raczyńskich.

250 lat temu, 31 lipca 1763 roku, urodził się w Fredericksburgu (obecnie Dutchess County, NY) James Kent, prawnik i teoretyk jurysprudencji, pierwszy profesor prawa w Columbia College, 1804-1814 pierwszy sędzia Sądu Najwyższego stanu Nowy Jork, 1814-23 kanclerz, autor wielotomowych komentarzy do prawa amerykańskiego, zwany „amerykańskim Solonem”, konserwatywny federalista. Zmarł w 1847 roku.

70 lat temu, 31 lipca 1943 roku, zmarł (w następstwie obrażeń doznanych podczas przesłuchań w więzieniu Gestapo) w Małej Wsi k. Grójca, w wieku 78 lat, Zdzisław ks. Lubomirski h. Szreniawa bez Krzyża, od 1904 wiceprezes, a od 1908 prezes Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, 1905 współzałożyciel stronnictwa Spójnia Narodowa, od 3 VIII 1914 faktyczny kierownik (jako prezes Sekcji Ogólnej) Komitetu Obywatelskiego m. Warszawy, członek Komitetu Narodowego Polskiego i Międzypartyjnego Koła Politycznego, po wkroczeniu Niemców do Warszawy prezes (od VII 1915) Centralnego Komitetu Obywatelskiego, po wyborach samorządowych 16 VII 1916 – prezydent Warszawy, od 27 X 1917 członek Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego (wraz z abp. Aleksandrem Kakowskim i Józefem hr. Ostrowskim), inicjator i współautor jej manifestu z 7 X 1918 proklamującego niepodległość Polski, 10 XI 1918 witał w imieniu RR powracającego z Magdeburga bryg. Józefa Piłsudskiego, któremu 14 XI 1918 przekazał pełnię władzy wraz z rozwiązaniem RR; po zamachu majowym (1926) jeden z kandydatów Piłsudskiego na prezydenta RP, 1928-35 senator z ramienia BBWR, 1935-38 senator – nominat prezydenta RP, wiceprezes Polskiej Organizacji Zachowawczej Pracy Państwowej, 1931-35 – prezes Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich.

60 lat temu, 31 lipca 1953 roku, zmarł w Nowym Jorku, w wieku 63 lat, Robert Alphonso Taft, polityk, syn 27. prezydenta USA (1909-13) i 10. Prezesa Sądu Najwyższego (1921-30) Williama Howarda Tafta, od 1939 do śmierci senator ze stanu Ohio, trzykrotny (1940, 1948, 1952) kandydat na nominata Partii Republikańskiej w wyborach prezydenckich; episkopalista, przeciwnik Ku Klux Klanu i prohibicji, oponent New Deal F. D. Roosevelta i związków zawodowych, konsekwentny zwolennik polityki nieinterwencjonistycznej (przeciwnik Ligi Narodów, przystąpienia USA do II wojny światowej i utworzenia NATO), krytyk prewencyjnego internowania Amerykanów pochodzenia japońskiego oraz procesu w Norymberdze jako sądu zwycięzców nad zwyciężonymi; jako lider konserwatywnej „Starej Prawicy” (Old Right) zyskał przydomek Mr. Republican.

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.