Jesteś tutaj: Linki » Linki sedewakantystyczne

Linki do stron katolików sedewakantystów

Polska

  1. „Europejskie katolickie ruchy integrystyczne” — artykuł p. Tomasza Niecikowskiego
  2. Oratorium św. Jana Apostoła i Ewangelisty we Wrocławiu
  3. Ks. Rafał Trytek
  4. Ultramontes — polska strona sedewakantystyczna
  5. Sedevacante TV — wirutalna ambona Kościoła rzymskokatolickiego
  6. Pelagius Asturiensis

Zagranica

  1. Adoremus in aeternum — strona szwedzka
  2. The Aquinas Catholic Site — A traditional Catholic site for the serious-minded
  3. Bractwo św. Piusa V
  4. Christ or Chaos — strona amerykańska
  5. CMRI: Congregatio Mariae Reginae Immaculatae — Kongregacja Maryi Niepokalanej Królowej
  6. Dedicated to Preserving the Authentic Apostolic Tradition of the Catholic Church
  7. Eclipse of the Church (Zaćmienie Kościoła)
  8. Fortes in Fide
  9. Kanał użytkownika clipssthillo2009 — YouTube
  10. Kaplica pw. św. Dominika — Highland, Michigan (USA)
  11. Kościół i szkoła pw. św. Józefa — Wayne, Michigan (USA)
  12. Obserwatorium Nowego Kościoła
  13. Parafia pw. Niepokalnego Serca Maryi — Black Eagle, Montana (USA)
  14. Parafia pw. św. Gertrudy Wielkiej — West Chester, Ohio (USA)
  15. Parafia pw. św. Michała — Spokane, Washington (USA)
  16. Portale Cattolico Apostolico Romano
  17. Römisch-Katholische Zeitschrift
  18. Sedewakantyzm — francuskojęzyczna strona
  19. Sedevacantisme — Contre la secte apostate conciliaire
  20. „Sodalitium” — strona włoskiego pisma
  21. The Four Marks — strona amerykańska
  22. The Tradition of the Ressurected Remnant Roman Catholic Church
  23. Traditional Catholic Sermons
  24. Traditional Mass — biblioteka artykułów tradycjonalistycznych
  25. Traditional Roman Catholic Internet Site
  26. The True Catholic Voice of the Internet — radio Bractwa św. Piusa V
  27. Zaćmienie Kościoła: rok 1958 i później
  28. Czescy sedewakantyści

Oratorium Św. Jana Apostoła i Ewangelisty we Wrocławiu

De Cura animarum pro Christianis Modernismo infectis.
Laudetur Iesus Christus!

Jesteśmy katolikami wiernymi Nauce Kościoła, jaką głosili nieprzerwanie i nieomylnie rzymscy papieże od św. Piotra aż do Piusa XII, oraz tradycyjnej łacińskiej Mszy Świętej, jaką odprawiano we wszystkich katolickich świątyniach do lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Wbrew modernizmowi będącemu — jak uczył papież św. Pius X — “sumą wszystkich herezji”, a który w ostatnich dziesięcioleciach zawłaszczył sobie oficjalne struktury kościelne, czyniąc je de facto siedliskiem Nowej Religii, pragniemy pozostać przy:

  • nieskażonym Magisterium, strzegącym Depozytu Wiary przekazanego przez Pana Naszego Jezusa Chrystusa Apostołom, a za ich pośrednictwem w niezmienionej postaci przyjętego i zachowanego przez Ojców i Doktorów Kościoła, uznanych prawowiernych teologów, przede wszystkim zaś papieży;
  • czcigodnej liturgii Mszy Świętej w klasycznym rycie rzymskim, organicznie, harmonijnie i celowo rozwijanym od czasów apostolskich przez następców świętego Piotra, a ustalonym w swej doskonałej formie przez papieża św. Piusa V bullą “Quo Primum Tempore”, nazywanym Mszą Św. Wszechczasów, której pobożne celebrowanie i słuchanie wychowało i ukształtowało wielkie rzesze Świętych;
  • niezmienionych rytach sakramentów;
  • tradycyjnej dyscyplinie kościelnej, przepełnionej duchem pokuty, umartwienia i modlitwy w łączności z Ofiarą Pana Naszego Jezusa na Krzyżu, pozwalającej skutecznie opanowywać słabości, zwyciężać grzech, przeciwstawiać się szatanowi i światu oraz wysługiwać liczne łaski.

Ponieważ włodarze posoborowego neokościoła w imię fałszywie pojmowanej godności osoby ludzkiej, ekumenizmu i wolności religijnej, a więc – swobody wyznawania i głoszenia błędnych doktryn, szczelnie zamknęli ów Skarbiec przed zdezorientowanymi katolikami, w imię posłuszeństwa narzucając im:

  • nowe magisterium, będące rehabilitacją błędów wcześniej konsekwentnie potępianych przez Kościół Święty;
  • nową liturgię, będącą nowotworem, sztucznie spreparowanym przy udziale protestanckich pastorów, a pod kierownictwem mających heretycką intencję modernistycznych reformatorów;
  • nowe ryty sakramentów, które w wyniku wprowadzonych zmian zostały zniekształcone i sprotestantyzowane, przez co stały się w dużej mierze bezowocne, wątpliwe, a po części nawet zupełnie nieważne;
  • nową dyscyplinę, prowadzącą rzesze wiernych do błędnych praktyk, a przez to do grzechu;
  • kult nowych „świętych”, którzy nie mogą być dla katolików wzorem świętości, ze względu na brak ortodoksji, a którzy co więcej, znajdują się być może nawet w piekle, przez co nie są w stanie orędować za Kościołem pielgrzymującym, uciekającym się do nich w potrzebie, czyli być jego pośrednikami u Tronu Nieskalanego Baranka

zmuszeni jesteśmy w zgodzie z własnym sumieniem przyznać, że osoby zasiadające kolejno, w ciągu ostatniego półwiecza, na Stolicy Świętego Piotra w Rzymie, nie posiadają — mimo wszelkich pozorów — pełni jurysdykcji kościelnej, czyli władzy rządzenia Świętym Kościołem, co stanowi istotę papiestwa. Uporczywa i publiczna herezja, obecna w wyżej wskazanych reformach ich autorstwa, czyni ich bowiem niezdolnymi do kierowania Kościołem dla właściwego mu celu, jakim jest zbawienie dusz, co może zostać osiągnięte wyłącznie poprzez karmienie ich zdrową doktryną oraz dawanie im prawdziwie katolickich sakramentów.

Pozbawieni zatem autentycznych kościelnych Autorytetów staramy się pozostać tym, czym byli nasi przodkowie od czasów chrztu Polski — wiernymi Kościoła Rzymsko-Katolickiego, jedynej Oblubienicy Chrystusa.

Oratorium Św. Jana Apostoła i Ewangelisty we Wrocławiu

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.