I Katyński Marsz Milczenia w Zielonej Górze

Ronald Lasecki

18 kwietnia A.D. 2010 ulicami Zielonej Góry, pod krzyż ustawiony w hołdzie Polakom pomordowanym przez komunistów, przeszedł I Katyński Marsz Milczenia. Inicjatywa została przygotowana i przeprowadzona przez Falangę w ścisłej współpracy z Narodowym Odrodzeniem Polski, oprócz członków wymienionych organizacji, wzięły zaś w niej udział także osoby niezrzeszone, członkowie Organizacji Monarchistów Polskich i obecni na miejscu przedstawiciele Rodzin Katyńskich.

Uczestnicy przeszli w ciszy i skupieniu ulicami Zielonej Góry pod krzyż wzniesiony ku czci pomordowanych na Wschodzie, gdzie złożyli znicze i wraz z przybyłymi tam członkami rodzin ofiar komunistycznej zbrodni zmówili modlitwę za spokój dusz męczenników „Golgoty Wschodu”.

Okolicznościowe przemówienie wygłosił Przywódca Falangi przypominając, że zbiorowy duch narodu polskiego nie mógłby wcielić się ani trwać w kolejnych pokoleniach Polaków, gdyby ci zapomnieli o ofierze krwi złożonej przed laty na ołtarzu Ojczyzny przez jej najlepszych synów.

W „ciemnych wiekach demokracji” liberalny jad Hollywoodu i Wall Street, a więc materializm, konsumpcjonizm, hedonizm i indywidualizm, powodują wysychanie i obumieranie korzeni metafizycznie wiążących naród z jego tradycją i z zamieszkiwaną przez niego ziemią. Erozji ulega pamięć historyczna, a zatem i świadomość tego, że ojczyzną Polaków są także ziemie, w imię sowietyzacji i depolonizacji których, przed laty dokonano w Katyniu kaźni na polskiej elicie państwowej. Wykorzenione pokolenia, wyrwane ze swej własnej ziemi i obdarte z historycznej pamięci, przestają być świadomym swej roli narodem, stają się zaś bezpostaciową masą, dowolnie odkształcaną przy pomocy zabiegów socjotechnicznych i psychomanipulacyjnych, zdolną do – jak mamy to okazję obecnie obserwować — pozornego jedynie i efemerycznego w swej krótkotrwałości zjednoczenia w nakręcanej przez środki masowego przekazu zbiorowej histerii, nawet gdyby owo pozorne i fałszywe zjednoczenie miało służyć moralnemu szantażowaniu tych, którzy sprzeciwiają się pohańbieniu narodowego sanktuarium w Krypcie na Wawelu, gdzie demoliberalna elita zdecydowała pogrzebać obok monarchów z Bożej łaski i polskich bohaterów narodowych zmarłego tragicznie w wypadku lotniczym jednego ze swoich bardziej nieudolnych działaczy. Gdy narodowe misterium, jakie w rocznicę mordu katyńskiego winno przypominać o obowiązkach każdego Polaka wobec naszej Ojczyzny na zagrabionych Kresach, a także wobec tych, których śmierć uznano w gabinetach komunistycznych przywódców za konieczną dla trwałego tych Kresów wyrwania z polskiego organizmu narodowego, zastępowane jest tandetną, łzawą telenowelą z demoliberalnymi politykami w roli głównej i gorszącym finałem w postaci sprofanowania wawelskiej Krypty Królewskiej, marsze takie jak ten w Zielonej Górze – a więc mieście zamieszkanym w znaczącej mierze przez potomków Polaków wypędzonych z Kresów – zyskują szczególną rangę. Właśnie dlatego, ta pierwsza przeprowadzona w Zielonej Górze na taką skalę inicjatywa patriotyczna będzie powtarzana w kolejnych latach.