Za długo, zbyt często, tak mało
Tomasz Kostyła (LEGION)

Niesiemy w sobie kolejny raz
Wędrówki szarej kres.
Wciąż idąc zawsze z wiatrem, pod wiatr
Ufamy w życia sens.
Tysiące ust powtarza znów
Przysięgi stare jak świat.
Słowa tak chore są od słów ...

Za długo litość drzemie w nas
Od wieków.
Zbyt często czynimy sobie wciąż
Na przekór.
Tak mało prawdy płynie z ust
Aby przełamać ten odwieczny ból.

Umiemy mówić głośno "TAK !"
Rzucając wszystko gdzieś,
Bez wahań zmieniać swoją twarz,
Kiedy jest nam źle.
Zaczynać chcąc przerwany lot
Musimy spojrzeć w dal
I z gardła nagle wyrywa się głos :

Za długo litość drzemie w nas
Od wieków.
Zbyt często czynimy sobie wciąż
Na przekór.
Tak mało prawdy płynie z ust
Aby przełamać ten odwieczny ból.

Komentarz
od naczelnego

19