|
Za długo, zbyt często, tak mało
Tomasz Kostyła (LEGION)
Niesiemy w sobie kolejny raz
Wędrówki szarej kres.
Wciąż idąc zawsze z wiatrem, pod wiatr
Ufamy w życia sens.
Tysiące ust powtarza znów
Przysięgi stare jak świat.
Słowa tak chore są od słów ...
Za długo litość drzemie w nas
Od wieków.
Zbyt często czynimy sobie wciąż
Na przekór.
Tak mało prawdy płynie z ust
Aby przełamać ten odwieczny ból.
Umiemy mówić głośno "TAK !"
Rzucając wszystko gdzieś,
Bez wahań zmieniać swoją twarz,
Kiedy jest nam źle.
Zaczynać chcąc przerwany lot
Musimy spojrzeć w dal
I z gardła nagle wyrywa się głos :
Za długo litość drzemie w nas
Od wieków.
Zbyt często czynimy sobie wciąż
Na przekór.
Tak mało prawdy płynie z ust
Aby przełamać ten odwieczny ból.
|
|
Komentarz
od naczelnego
|
|