Międzynarodowy Festiwal Kryminału 2016

Zbliża się kolejna wiosenna edycja Międzynarodowego Festiwalu Kryminału. Zanim jednak znów się spotkamy na wydarzeniach organizowanych w Mediatece, Starym Klasztorze czy klubie Proza, możemy wrócić pamięcią do roku 2016 – z ważną konferencją naukową poświęconą tropom szekspirowskim w literaturze kryminalnej, zarówno anglojęzycznej, jak też powstającej m.in. w Polsce, Szwecji i Ameryce Romańskiej, oraz Pojedynkiem dżentelmenów i innymi ciekawymi spotkaniami autorskimi.

Dla Czytelników Portalu Legitymistycznego nagraliśmy wszystkie wystąpienia wygłoszone podczas konferencji oraz wybrane rozmowy z pisarzami. Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami:

Konferencja naukowa

Szekspirowskie tropy w kryminale

odbyła się w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego między 1 i 4 czerwca

Sesja I – 1 czerwca

Anna Gemra (UWr) – „Och, kto by przypuszczał, że ten starzec miał w sobie tyle krwi?…” – królowa kryminału i geniusz dramatu

Agnieszka Szurek (UW) – Szekspir i Dorothy L. Sayers

Joanna Kokot (UWM) – Cały świat to scena. Szekspirowskie aluzje w Hamlet, Revenge! Michaela Innesa

Sesja II – 1 czerwca

Jakub Z. Lichański (UW) – Szekspir i współczesna powieść kryminalna angloamerykańska

Wojciech Kajtoch (UJ) – Czy Szekspira da się „przerobić” na kryminał? O niektórych „uwspółcześniających” filmowych adaptacjach dzieł wielkiego dramaturga

Dariusz Brzostek (UMK) – Czy Szekspir był (pod wpływem)? Spekulacje na temat pewnego śledztwa

Sesja III – 1 czerwca

panel dyskusyjny – Szekspir wczoraj i dziś. Od Agathy Christie do współczesnej powieści kryminalnej; od literatury do filmu

Sesja IV – 2 czerwca

Mariusz Kraska (UG) – Szekspir w teatrze zbrodni. O Przynęcie José Carlosa Somozy

Adriana Sara Jastrzębska (ATH) – Echa szekspirowskie w latynoamerykańskiej narkopowieści

Marcin Sarna (UP im. KEN) – Szekspirowskie tropy we współczesnym kryminale meksykańskim

Sesja V – 2 czerwca

Anita Has-Tokarz (UMCS) – Czy kryminały są dla dziewczyn? Szekspirowskie tropy w cyklu o Minervie Clark

Alicja Mazan-Mazurkiewicz (UŁ) – „Szekspir uważał, że należałoby ich wszystkich powiesić…” – czyli o tym, jak wielka sztuka służy morderstwu (cykl powieściowy Alana Bradleya)

Bernadetta Darska (UWM) – Dyscyplinowanie detektywek przez społeczeństwo i rodzinę jako współczesne poskramianie złośnic

Sesja VI – 2 czerwca

panel dyskusyjny – Na styku kultur i subkultur: szekspirowskie tropy w tekstach hiszpańskojęzycznych i dla młodego odbiorcy

Sesja VII – 3 czerwca

Maria Joana Paiva Nunes de Melo (Portugalia) – To Kill or not to Kill: Reasoning Towards Ultimate Action

Ewa Skwara (UAM) – Zbrodniczy plan, czyli Jago i Ryszard III jako paradygmat intryganta

Bogdan Trocha (UZ) – Autorstwo jako zagadka detektywistyczna: Kod Szekspira Virginii Fellows

Sesja VIII – 3 czerwca

Krystyna Walc (UR) – Szekspir z kryminałem w tle (albo odwrotnie). O powieściach Jennifer Lee Carrell

Zbigniew Wałaszewski (APS) – Kurt Wallander. Hamletowskie drżenie sprawiedliwej ręki mściciela

Edyta Rudolf (PWSZ) – Kryminalne życie Szekspirowskich trucizn

Sesja IX – 3 czerwca

panel dyskusyjny – Rodem z Szekspira? Topika współczesnych opowieści kryminalnych

Sesja X – 4 czerwca

Robert Dudziński (UWr) – „Polowanie na króla Lira” – motywy szekspirowskie w wybranych powieściach milicyjnych

Adam Mazurkiewicz (UŁ) – Szekspirowskie przywołania w polskiej literaturze kryminalnej (rekonesans)

Jacek Ladorucki (UŁ) – Chłopcy z Wygnanki – od miłości plebejskiej po zbrodnię szekspirowską. Historia do posłuchania i wciąż do opisania

Sesja XI – 4 czerwca

Agnieszka Kruszyńska (UW) – Wariacja na temat Makbeta w Lady M. Ałbeny Grabowskiej

Konrad Dominas (UAM) – Juliusz Cezar Szekspira jako przykład recepcji antyku w historycznych powieściach detektywistycznych Stevena Saylora, Johna Maddoksa Robertsa i Roberta Harrisa

Sesja XII – 4 czerwca

panel główny – „Źle się dzieje…”. Wątki szekspirowskie we współczesnym (i nie tylko) kryminale

2 czerwca w klubie Proza byliśmy świadkami Pojedynku dżentelmenów, podczas którego zmierzyli się autorzy cykli powieściowych będących nie tylko „zwykłymi” kryminałami, lecz także znakomitymi mikrohistorycznymi obrazami epoki: Na ringu, w przeciwnych narożnikach, stanęli zjawiskowy upiór znad Warty Ryszard „Trupia Główka” Ćwirlej oraz mroczny rycerz Lubelszczyzny Marcin „Kokon Nienawiści” Wroński. Panowie przygotowali się do rozgrywki znakomicie, wynajdując w prozie przeciwnika fragmenty najbardziej wzniosłe i poruszające, chwaląc pod niebiosa talenty konkurenta, nie szczędząc ciepłych słów, jak na dżentelmenów przystało. (Anna Rychlicka-Karbowska)

4 czerwca to spotkanie w kinie Nowe Horyzonty – prowadzone przez panów Ireneusza Grina i Szymona Kloskę – z udziałem pp. Brandona Mulla, Piotra Robinsona i Marcina Widmarka: Rozmowa pt. „Narracje kryminalne przez całe życie” przyciągnęła małych i dużych miłośników literatury. Hitem tego spotkania była historia stworzona na poczekaniu przez naszych gości. Brandon Mull dostał zadanie stworzenia miejsca akcji, Peter Robinson miał do niego wprowadzić wykreowaną przez siebie postać, a Martin Widmark całość połączyć zgrabną fabułą. W efekcie otrzymaliśmy opowieść o tajemniczym domu, w którego okolicach ginęły psy i koty, oraz staruszce, która ruszyła tam, by poszukać zaginionego kociaka. Biedna, nie miała pojęcia, że tak naprawdę dom nie jest domem, a statkiem kosmicznym, a kot to nie kot, a wilkołak, którego rodacy ów statek zamieszkiwali. W chwili, gdy staruszka przekroczyła próg „domu”, zaczęły dziać się rzeczy straszne… (Anna Rychlicka-Karbowska)

5 czerwca miłośnicy szwedzkich kryminałów spotkali się w Mediatece z panem Janem Lapidusem: Autor zdradził nam, jak pracuje nad swoimi książkami. Przyznał, że te powieści, które tworzył nocą, mają w sobie więcej mroku. Ciężko mu się zabrać za pisanie. Gdy siada przed pustą kartką, wynajduje sobie mnóstwo zajęć, byle tylko opóźnić moment zapisania pierwszego zdania. (…) Jednak, gdy w końcu zasiądzie do pracy, to pisanie idzie mu już bardzo szybko.

Jako że Jens Lapidus jest prawnikiem, nie obyło się bez opowieści na temat tego, jak wykonywany zawód wpływa na jego twórczość. Potencjalnych klientów szwedzkiego adwokata śpieszę uspokoić – nie ma szans, by znaleźli siebie i swój problem na kartach powieści. Literatura literaturą, ale etyka jest dla autora najważniejsza. (Anna Rychlicka-Karbowska)