Krytyki demokracji

W dwóch wykładach przygotowanych w ramach cyklu poświęconego historii idei demokratycznej i historii demokracji pan prof. dr hab. Jacek Bartyzel omówił dwa typy krytyki demokracji: substancjalistyczne i akcydentalistyczne.

Typ substancjalistyczny postrzega w demokracji zło istotowe, esencjalne, pierwiastkowe, tkwiące w samej naturze przedmiotu, a nie będące jakimś przypadkowym i usuwalnym atrybutem. Zło demokracji jest identyfikowane jako związane ze złą stroną natury ludzkiej. Konsekwencją takiego podejścia jest zdecydowane potępienie tego ustroju jako nieuleczalnie zepsutego.

Typ akcydentalistyczny dostrzega poważne wady demokracji, niemniej jednak uważa je za niekonieczne, przypadłościowe, przygodne, wynikające z błędnego jej pojmowania lub wadliwości instytucyj. W tym ujęciu wady są uleczalne przy odpowiednich modyfikacjach ustroju lub poprzez obudowanie instytucjami niedemokratycznymi, które równoważą zło.

Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami: