Nabytki 2015

Kilkadziesiąt zabytkowych szkieł wykonanych w najsłynniejszych dolnośląskich hutach szkła oraz meble z XVI i XVIII w. – to eksponaty, które wzbogaciły Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Zabytki zakupiono dzięki dofinansowaniu ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 2 września 2015 roku pan dr hab. Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum, oraz pracownicy odpowiedzialni za uzupełnienie zbiorów bezcennymi dziełami sztuki, panie Małgorzata Korżel-Kraśna, Elżbieta Gajewska-Prorok i Barbara Banaś, przedstawili podczas konferencji prasowej i prezentacji wystawy czasowej efekty udziału placówki w tegorocznym programie ministerialnym.

Pozyskane do zbiorów dekoracyjne i użytkowe szkła powstawały od połowy XIX do początków XX w. w dwóch największych hutach szkła na Dolnym Śląsku: Hucie Józefiny w Szklarskiej Porębie i w Rafinerii Szkła Fryderyka Heckerta w Piechowicach. W nowoczesnej Hucie Józefiny¹, wybudowanej przez hrabiego Leopolda Schaffgotscha w latach 1840-1842, wytwarzane były szkła w stylach: weneckim, renesansowym (weneckim i niemieckim) oraz barokowym angielskim, powstawały tam również wyroby nawiązujące w swoich kształtach do ceramiki starożytnej Grecji, np. dzbanów oinochoe i kubków kyatos.

Druga słynna śląska wytwórnia szkła została założona w 1866 r. przez Fryderyka Wilhelma Heckerta w Piechowicach. Początkowo malowano i złocono tam naczynia w stylu neorenesansowym wykonane z zielonego i oliwkowego szkła, wzorowane na niemieckich i niderlandzkich Römerach i Humpenach. Jakość techniczna i wartość artystyczna malatur była bardzo wysoka – i właśnie te historyzujące dekoracje rozsławiły piechowicką rafinerię. Od lat 80. XIX w. w piechowickiej wytwórni powstawały ozdobne szkła, tzw. Jodhpur, inspirowane metalowymi i zdobionymi emalią naczyniami z indyjskiej prowincji o tej właśnie nazwie. Natomiast z końca XIX w. pochodzi seria naczyń ozdobnych, które przypominały formą starożytne greckie naczynia ceramiczne i syryjsko-rzymskie szkła antyczne.

Kolekcja małych form meblarskich Muzeum Narodowego we Wrocławiu wzbogaciła się o powstały w XVI w. w południowych Niemczech kabinet oraz sepet wykonany w 1700 r., prawdopodobnie przez rosyjskiego mistrza stolarskiego.

Kabinety służyły do przechowywania cennych przedmiotów: dokumentów, klejnotów i pieniędzy. Były to meble w formie skrzyni wypełnionej szufladkami i skrytkami, zamykane uchylną płytą, która używana była jako blat do pisania. Zakupiony kabinet należy do najpopularniejszych mebli tego typu, zwanych kabinetami augsburskimi, które charakteryzowały się dekoracją przedstawiającą fantastyczne krajobrazy miejskie z domami o wielu kondygnacjach oraz ruinami i pagórkami.

Sepet (wyglądem przypominający małą skrzynkę) był przeznaczony do przechowywania dokumentów i korespondencji. Odchylany blat służył do pisania, a wewnętrzne małe szufladki skrywały ważne dla użytkownika przedmioty.

Wystawę można zwiedzać do 27 września 2015 roku.

Zapraszamy do zapoznania się z nagraniem: