„Obrazy do opowiadania”

Od szesnastowiecznej nastawy ołtarzowej do dzieł powstałych w 2022 roku. Od pobożności ludowej do utopii równości i demokracji. Zaskakujące zestawienia i potrzeba tworzenia, którą dzielą twórcy z dyplomami, początkujący artyści i amatorzy. Tajemnicze symbole, dzieła anonimowe lub niedające się przypisać do znanych nam stylów oraz ilustracje w służbie nauki. Kolejna wystawa wrocławskiego Muzeum Narodowego, z której wychodzimy zadziwieni, została udostępniona 26 listopada 2022 r.

To nie jest wystawa o sztuce, tylko o sztuce opowiadania. Przygotowując ją, zależało mi, żeby widzowie otworzyli się nie na artyzm prezentowanych prac i sprawność techniczną twórców, ale na przekaz – mówi kuratorka, pani Olga Budzan. – Prezentowane prace mają wiele do powiedzenia, trzeba tylko pozwolić im na siebie oddziaływać, ponieść się wyobraźni i wyruszyć w podróż, tworząc opowieść.

W sali dawnego pałacu biskupów wrocławskich odnajdziemy znane nazwiska, m.in. malarza Zbigniewa Makowskiego, artystki hafciarki Ewy Cieniak, malarki Jolanty Nitki-Nikt, rysownika Jakuba Woynarowskiego. Obok nich znajdują się twórcy nieprofesjonalni: Urszula Jagielnicka, z wykształcenia fizyk, była dziennikarka, dziś zajmująca się sztuką animowania kolaży, Brunon Podjaski, malarz prymitywista i kaflarz z wykształcenia, Weronika Skiba, malarka, wizjonerka z Nowej Wsi Legnickiej, która poprzez twórczość interpretuje siły rządzące wszechświatem, Eugeniusz Krawczuk, złotnik i jubiler, malujący historię swojego życia, czy Maria Apoleika, absolwentka łódzkiej filmówki, autorka słynnych rysunków Psie Sucharki. Łączy ich jedno – rysownik, grafik, malarz czy rzeźbiarz prowadzą wyobraźnię widza.

Pomiędzy dziełem sztuki i jego odbiorcą powstaje przestrzeń wypełniona emocjami, przeczuciami, pytaniami bez odpowiedzi i odpowiedziami pozbawionymi waloru pewności – tłumaczy pani Elżbieta Berendt, kierowniczka Muzeum Etnograficznego. – Możemy tam odnaleźć szczegół i monument, smutek i radość, nostalgię, zachwyt, zaskoczenie, nakazy i zakazy, wartości i antywartości… wszystko.

Ta wystawa jest swoistą wyprawą w stronę zrozumienia dzieł sztuki wszelakiej. Jej celem jest odkrycie tego, czemu nie poświęcamy zbyt wiele uwagi – procesu obcowania z artefaktem. Pozbawionego uprzedzeń, empatycznego, intymnego i na końcu… jakże prawdziwego. Zapraszam na tę wyprawę! – mówi dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu, pan dr hab. Piotr Oszczanowski.

Konferencja prasowa przed otwarciem wystawy odbyła się 25 listopada. Zapraszamy do zapoznania się z nagraniem: