Jesteś tutaj: Multimedia » Miscellanea » „Willmann. Opus magnum” — dr hab. Piotr Oszczanowski

„Willmann. Opus magnum”

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Wielka wystawa monograficzna Michała Leopolda Willmanna (1630–1706), jednego z najwybitniejszych artystów doby baroku w Europie Środkowej, zwanego śląskim Rembrandtem. Po raz pierwszy w jednym miejscu można obejrzeć ogromny wybór dzieł śląskiego mistrza. Wypożyczono je z licznych kościołów, klasztorów oraz zbiorów muzealnych. O skali zainteresowania twórczością Willmanna świadczy wernisaż wystawy, który 21 grudnia 2019 roku zgromadził w Pawilonie Czterech Kopuł kilkuset pierwszych zwiedzających.

Blisko sto obrazów – prawie jedna trzecia zachowanego dorobku artysty. Wśród nich znajdują się dzieła o tematyce religijnej, mitologicznej, portrety oraz pejzaże. Zwiedzający zobaczą arcydzieła sztuki śląskiej, m.in. z Henrykowa, Trzebnicy, Krzeszowa, Wrocławia i Warszawy. Wiele obrazów było wcześniej niedostępnych szerokiej publiczności. Po raz pierwszy zaprezentowane zostały po gruntownej konserwacji fragmenty malowideł ze stropu pałacu opatów lubiąskich w Moczydlnicy Klasztornej. Po przeszło 75 latach zagościł na Dolnym Śląsku słynny cykl Męczeństwa Apostołów, który po II wojnie światowej trafił do warszawskich kościołów. Wraz z dziełami z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu pokazane zostaną prawie wszystkie prace, jakie Willmann stworzył dla cystersów w Lubiążu.

To, że będziemy mieli sposobność oglądać we Wrocławiu obrazy Willmanna pochodzące z Lubiąża, a w szczególności imponujący cykl Męczeństw Apostołów, to wydarzenie historyczne – mówi pan dr hab. Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum i kurator wystawy. – Monumentalne malowidła z lubiąskiego klasztoru pokażemy w wielkiej konstrukcji – wybudowanej specjalnie na potrzeby wystawy – wewnątrz której zostanie odtworzony ich pierwotny układ prezentacji.

Wystawa jest prezentowana w nowoczesnej przestrzeni Pawilonu Czterech Kopuł – Muzeum Sztuki Współczesnej. Pokazanie dzieł Willmanna w tej oryginalnej scenografii, z wykorzystaniem nowoczesnych technik prezentacyjnych i możliwości, jakie niosą ze sobą sale Pawilonu, jest nie tylko wyjątkowym wyzwaniem dla muzealników, ale przede wszystkim próbą złożenia spektakularnego hołdu najwybitniejszemu artyście, jaki kiedykolwiek żył i tworzył na terenie Śląska.

To jemu poświęcamy pełną najnowszych rozwiązań technologicznych salę immersyjną; to z jego obrazem IBM – światowy lider w obszarze technologii i badań – wprowadza u nas pionierską aplikację opartą o sztuczną inteligencję, umożliwiającą interakcję między widzem i dziełem sztuki – mówi dr hab. Piotr Oszczanowski.

Wystawa będzie dostępna dla zwiedzających do 26 kwietnia 2020 roku, a poprzedziła ją konferencja prasowa zorganizowana w Pawilonie 18 grudnia 2019 r. Zapraszamy do zapoznania się z nagraniem:

Wersja audio

Nagranie wideo

Michael Willmann, Autoportret, 1682, Muzeum Narodowe we Wrocławiu

konferencja prasowa w Pawilonie Czterech Kopuł (18 XII AD 2019) — fot. Adrian Nikiel

konferencja prasowa w Pawilonie Czterech Kopuł (18 XII AD 2019) — fot. Adrian Nikiel

konferencja prasowa w Pawilonie Czterech Kopuł (18 XII AD 2019) — fot. Adrian Nikiel

konferencja prasowa w Pawilonie Czterech Kopuł (18 XII AD 2019) — fot. Adrian Nikiel

wernisaż w Pawilonie Czterech Kopuł (21 XII AD 2019) — fot. Adrian Nikiel

wernisaż w Pawilonie Czterech Kopuł (21 XII AD 2019) — fot. Adrian Nikiel

Michael Willmann, Oczekiwanie na Marię, 1681, kościół pw. św. Mikołaja Biskupa i Męczennika w Tarczynie koło Warszawy (fragment) – fot. Adrian Nikiel

Michael Willmann, Pokłon pasterzy, ok. 1682, Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Michael Willmann, Sześć dni stworzenia, 1668, Muzeum Narodowe w Warszawie

Michael Willmann, Oblubieniec prowadzący oblubienicę, ok. 1700, Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa Oddział Terenowy we Wrocławiu, pierwotnie w pałacu opatów lubiąskich w Moczydlnicy Klasztornej

Michael Willmann, Męczeństwo św. Tomasza, 1662, kościół pw. Wszystkich Świętych w Warszawie na Grzybowie

Willmann. Opus_magnum

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.