Nowy porządek śmierci

Adam Tomasz Witczak

Na „New Death Order” muzycy rosyjskiej Cyclotimii sięgają, jak to zresztą często mają w zwyczaju, do trzewi światowego systemu finansowego czy nawet szerzej — ekonomicznego. Wydaje się jednak, że interesują ich tu nie tyle aspekty techniczne globalnego rynku (jak poniekąd na „Music for Stockmarkets”), ile raczej społeczno-polityczne konsekwencje nowoczesnego kapitalizmu. Świadczy o tym zarówno tytuł albumu, jak i jego okładka (której centralną postacią jest Alan Greenspan, były szef Rezerwy Federalnej), a ostatecznie także — sama muzyka, tak ze względu na nastrój, jak i użyte sample.

„New Death Order” nie jest, generalnie rzecz biorąc, materiałem tak abstrakcyjnym i zdehumanizowanym, jak „Music for Stockmarkets”, ani tak dynamicznym, nerwowym jak „Styx”. W każdym razie przeważa tu nastrój mroczny, co czasem oznacza grozę i napięcie, a czasem — melancholię i smutek. W tych właśnie smutnych chwilach album przywodzi na myśl spoglądanie z pewnego oddalenia na całokształt mrówczych, zagubionych społeczeństw Zachodu — albo też i uwijających się poziom niżej robotników i robotnic z krajów Trzeciego Świata. Poza tym sporo jest na płycie motywów bliskich dark ambientowi, czasami także estetyce zgoła militarnej (jak w utworze tytułowym z charakterystycznymi dźwiękami werbli; ta zbieżność stylistyczna jest jednak chyba przypadkowa).

Naturalnie usłyszymy tu także pokręcone, elektroniczne bity, basy i melodyjki z pogranicza EBM, dark electro i drum and bassu. Są też nawiązania do sfery sacrum, jak w Miserere (z samplami chorału gregoriańskiego, co nadaje kompozycji nastrój swoistego ubolewania nad szaleństwem świata). Nie brak też i zgrzytów quasi-industrialnych, ale raczej stonowanych, bo Cyclotimia wywodzi się w istocie bardziej z tradycji ambientu i rocka elektronicznego (el-muzyki, jak to się u nas mówi), niźli dźwięków typowo przemysłowych.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to ciekawa muzyka, która sprawdza się zarówno jako tło np. do pracy — jak i tło do głębszych przemyśleń. Przesłanie całości materiału przypaść może do gustu wszystkim tym, którzy w jakiś sposób, choćby tylko subiektywnie, we własnym mniemaniu, sprzeciwiają się zasadniczemu kształtowi systemu opartego na lichwie, pustym pieniądzu i przymierzu bankierów z rządami. Co ciekawe, osoby takie wywodzić mogą się, jak wiemy, z najróżniejszych kręgów — od lewicowych po konserwatywne, ale także i libertariańskie. Wszyscy oni mogą więc sięgnąć po „New Death Order”, mając przy tym na uwadze, że płyta ta jest raczej opisem pewnej rzeczywistości niźli buntowniczym protest songiem.