Obserwacja

Adrian Nikiel

Rok 2013 minął pod znakiem doniesień o „faszyzacji życia publicznego” i „bandach reakcyjnego podziemia”, które rozbijały wykłady prominentnych postaci ze skrajnej lewicy. Jak można się domyślać, opowieści o narodowo-radykalnym terrorze i bojówkach rządzących na korytarzach uniwersytetów były mocno przesadzone, służyły raczej nakręcaniu histerii, na którą remedium miałyby być aresztowania i delegalizacje tych sił politycznych, które chciałyby Polskę widzieć wolną i wielką.

Gdyby zastanowić się poważnie nad przyczynami manifestacyj i innych aktów sprzeciwu podczas lewackich wystąpień, okazuje się, że reakcję wywołuje fetowanie w murach uczelni komunistycznych zbrodniarzy oraz aktywistów tzw. nowej lewicy, którzy działają na froncie wojny kulturowej. Inni przedstawiciele lewicy, jeżeli prowadzą dyskurs rzeczywiście naukowy, nie mają powodu do obaw.

6 grudnia w Instytucie Historii Uniwersytetu Wrocławskiego gościł pan profesor Karol Modzelewski, człowiek niewątpliwie kojarzony ze skrajną lewicą. W sali wypełnionej niemal do ostatniego miejsca wygłosił interesujący wykład na temat przedchrześcijańskich mitów dynastycznych. Nie było żadnych protestów, nikt nie wzywał policji, nie było dosłownie żadnego punktu zaczepienia dla lamentów tak typowych dla „Gazety Wyborczej”. Ciekawe, czy ten fakt skłoni do zastanowienia pana redaktora Jacka Harłukowicza, lokalnego specjalistę od rugania zwolenników niepodległości.

Spokój i rzeczowa wymiana myśli po wykładzie pana prof. Modzelewskiego najlepiej świadczą o tym, że młodzież, którą okrzyknięto nacjonalistycznymi bojówkami, jedynie przypominała, iż na uczelniach nie ma miejsca na pseudonaukowy bełkot. W Polsce protesty przeciwko indoktrynacji miały charakter pokojowy, w Madrycie – o czym nie dowiemy się z mediów głównego nurtu – aktywiści lewicy na terenie uniwersytetu sięgnęli po bezpośrednią przemoc. Drobna, subtelna różnica – w Polsce: pamięć o zbrodniach komunistów, w Madrycie: katowanie przeciwników komunizmu.