Kaci polskich dzieci

Muzeum w Gliwicach

Od grudnia 1942 do stycznia 1945 roku działał w Łodzi niemiecki obóz izolacyjny dla dzieci – Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt. Najstarsi z przetrzymywanych w nim więźniów mieli szesnaście lat, najmłodsi – dwa, choć czasowo w obozie przebywały także niemowlęta. Najwięcej dzieci pochodziło ze Śląska, Wielkopolski, Mazowsza. Wywodziły się z rodzin patriotycznych i inteligenckich. Ich rodzice walczyli z okupantem na frontach II wojny światowej albo w podziemiu, trafili do obozów koncentracyjnych lub oflagów. Oficjalnym powodem stworzenia obozu dla polskich dzieci była ich rzekoma demoralizacja i niekorzystny wpływ na młodych Niemców. Prawda była jednak taka, że dzieci trafiały do obozu tylko dlatego, że były Polakami.

Pomysłodawcą utworzenia obozu dla dzieci w Łodzi był Alwin Brockmann, kierownik Krajowego Urzędu ds. Młodzieży w Katowicach. W katowickim archiwum zachowały się dokumenty dotyczące genezy obozu. Brockmann przedstawił projekt głównemu inspektorowi niemieckich obozów koncentracyjnych Oswaldowi Pohlowi, zarządzającemu Głównym Urzędem Gospodarczo-Administracyjnym SS. Pohl w listopadzie 1941 r. otrzymał zgodę i polecenie utworzenia obozu od Henryka Himmlera, reichsführera SS, komisarza Rzeszy do spraw umacniania niemieckości.

18 marca 2023 r. o godz. 15.00 zapraszamy do Willi Caro (ul. Dolnych Wałów 8a) na spotkanie z panem Błażejem Torańskim, autorem publikacji Mały Oświęcim i Kat polskich dzieci.