Królewska, państwowa, magnacka — oblicza dyplomacji polskiej doby stanisławowskiej

Muzeum Łazienki Królewskie

Muzeum Łazienki Królewskie

ul. Agrykola 1, Warszawa

Trzeci wykład z cyklu Czy mogła się uratować? Rzeczpospolita w XVIII wieku będzie poświęcony polskiej dyplomacji w dobie stanisławowskiej. 7 grudnia 2016 roku o godz. 18.00 zapraszamy do Pałacu na Wyspie.

Po długim okresie unii polsko-saskiej (1697-1763) król Stanisław August musiał zmierzyć się z wyzwaniem zbudowania polskiej dyplomacji praktycznie od podstaw. Duży problem stanowił jednak brak wykwalifikowanych kandydatów do profesjonalnej służby dyplomatycznej, jej nikłe tradycje oraz niskie nakłady finansowe. Prowadzenie samodzielnej polityki zagranicznej było ponadto w wielkim stopniu ograniczone przez narastającą od początku XVIII w. zależność państwa polskiego od Rosji.

Dodatkowym utrudnieniem w kreowaniu aktywnej polityki była krępująca zależność Stanisława Augusta od wujów – książąt Michała i Augusta Czartoryskich, przywódców potężnego stronnictwa, tzw. Familii. W tak złożonej i niejednoznacznej sytuacji polska dyplomacja czasów stanisławowskich musiała opierać się przede wszystkim na królu i jego najbliższych współpracownikach. Mniej oficjalna i urzędowa, a bardziej osobista i zakulisowa dyplomacja monarchy mogła być prowadzona wyłącznie drogą subtelnych środków poprzez nieoficjalne kanały komunikacji i za pośrednictwem najbardziej zaufanych osób.

Pan dr Jakub Bajer – historyk XVIII w., adiunkt w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i współpracownik Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie. W 2015 r. obronił pracę doktorską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pt. Francja wobec elekcji i uznania majestatu króla Stanisława Augusta (1763-1766). Zajmuje się dyplomacją mocarstw systemu „południowego” (Francji, Austrii i Saksonii) wobec Rzeczypospolitej u progu panowania ostatniego króla oraz polityką emancypacyjną monarchy, prowadzoną za pośrednictwem młodszego brata, księcia Andrzeja Poniatowskiego.