Pieczęć w praktyce kancelaryjnej od XIV do XVIII wieku

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

plac Powstańców Warszawy 5

Pieczęć w praktyce kancelaryjnej od XIV do XVIII wieku

15 kwietnia — 7 czerwca 2015 roku

Kurator: Artur Hryniewicz

Pieczęć Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłok pieczętny klarysek głogowskich i kilkadziesiąt innych zabytków można będzie oglądać na tej wystawie. Wiek najstarszych z prezentowanych przedmiotów sięga XIV stulecia, najmłodszych roku 1800.

Pieczęć jako podpis uwierzytelniający dokument przechodziła w ciągu stuleci zmiany, które w istotny sposób wpływały na sposób jej wykonywania oraz ochrony. Celem tej prezentacji jest ukazanie procesu tworzenia takiego właśnie podpisu, poczynając od ukazania narzędzi, rodzajów używanego materiału, stosowanych zabezpieczeń utrudniających jego zniszczenie oraz sposobów umieszczania na lub przy pergaminowych i papierowych dokumentach. Na wystawie będzie można zobaczyć średniowieczne i nowożytne tłoki pieczętne (m.in. kapituły kolegiaty Świętego Krzyża w Opolu, miasta Czerna, pieczęci mniejszej Góry Śląskiej, cechu wrocławskich farbiarzy, cechu wrocławskich kowali i płatnerzy i nyskich czeladników piekarskich), wrocławską prasę śrubową z 1730 r. wraz z kilkoma XVIII-wiecznymi typariuszami magistrackimi. Zwiedzający zobaczą także średniowieczne pieczęcie woskowe różnie wykonywane i zabezpieczone (np. pieczęć biskupa poznańskiego Andrzeja Bnińskiego z 1451 r.), nowożytne pieczęcie papierowe oraz lakowe, a także całe opieczętowane dokumenty – wśród nich list nauki rzemiosła złotniczego Kaspara Krausego z 1612 r. Dzięki odpowiedniemu doborowi eksponatów zaistnieje możliwość porównania zabytków sfragistycznych pochodzących z kancelarii władców, hierarchów kościelnych, samorządów miejskich, czy też organizacji cechowych. Na przykład: obok pieczęci dostojników kościelnych chronionych metalowymi puszkami ze zwykłej stalowej blachy, dla porównania pokazana zostanie pieczęć majestatyczna pruskiego króla Fryderyka II w ozdobnej puszce srebrnej z widocznymi jeszcze śladami pierwotnego złocenia.