Wystawa Barbary Idzikowskiej

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

plac Powstańców Warszawy 5

Barbara Idzikowska. Śpiąca…

25 marca – 26 kwietnia 2015 roku

Hol Muzeum Narodowego we Wrocławiu stanie się architektoniczną oprawą działań artystycznych Barbary Idzikowskiej. W jego przestrzeni artystka zawiesi olbrzymi szklany obraz przedstawiający twarz młodej kobiety o nieskazitelnej urodzie. Nieopodal na stalowym sarkofagu ułoży Śpiącą – rzeźbę przedstawiającą kobietę przykrytą szklanym całunem, spod którego wyłaniają się jedynie fragmenty nóg z drobnymi stopami.

Śpiąca… jest kolejną odsłoną projektu, którego idea zrodziła się dwa lata temu podczas rezydencji artystycznych realizowanych w Stanach Zjednoczonych w The John Michael Kohler Arts Center w stanie Wisconsin, a następnie w The Studio of The Corning Museum of Glass w stanie New York. Ewoluujący pomysł przybrał ostateczną formę właśnie na wrocławskiej wystawie. Artystce zależało na stworzeniu dzieła łączącego w sobie rozmaite elementy wpływające na zmysły. Jego trzon stanowi mistrzowsko wykonana szklana instalacja złożona z dwóch dopełniających się elementów: fragmentarycznie zdematerializowanego ciała kobiety i górującego nad nim wizerunku. Specjalnie spreparowane światło (wzmocnione opracowanym zapisem video) wydobywa piękno tego niezwykle plastycznego tworzywa.

Rysunek, wykonany przez Idzikowską na szklanym rastrze niczym na płóciennym podobraziu, powstał z wtopienia w podłoże czarnych „kresek” układanych z rozdrobnionego szkła. Jego pierwowzorem jest rysunek Rafaela Madonna z dzieciątkiem, datowany na lata 1508-1510 i przechowywany dziś w zbiorach Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Nicią spajającą te dwa elementy szklanej instalacji będzie dźwięk – utwór Between skomponowany i wykonany przez znaną wrocławską kompozytorkę Agatę Zubel – który rozbrzmiewać będzie w momencie zaburzenia bezruchu otaczającej rzeźbę przestrzeni przez wkraczającego w nią widza. To nasze ciała stają się impulsem ożywiającym dźwiękiem tę zahibernowaną w szkle, otuloną światłem opowieść o kobiecie.

Artystkę nieodmiennie pasjonuje budowanie dialogu z kulturową spuścizną, z archetypicznymi wyobrażeniami i trwałymi kodami wizualnymi. Śpiąca…, ukryta pod szklaną, połyskującą i miękko uformowaną materią, niektórym przypomni zapewne niezwykłe, zawoalowane rzeźby mistrzów doby baroku – Antoniego Corradiniego i Józefa Sanmartino. Ułożona na stalowym szkielecie postumentu, przypominającego kształtem nagrobną tumbę, ale i niosącego także bardziej współczesne konotacje, pojawia się w intrygującym wystawienniczym kontekście, w pobliżu eksponowanych tu średniowiecznych nagrobków. Śpiąca… utkana ze szklanych nitek, wypełniona światłem i animowana muzyką, pozwala każdemu na snucie opowieści o jej nieznanej historii…

Barbara Banaś, kurator wystawy