Tradycja japońskiego ubioru. Formy i przemiany od około 1900 roku do lat 60.

Muzeum Narodowe w Krakowie

Japonia u progu nowoczesności

Wystawa Tradycja japońskiego ubioru. Formy i przemiany od około 1900 roku do lat 60. to pierwsza z trzech odsłon cyklu Japonia u progu nowoczesności. Design i wzornictwo ubiorów od około 1900 roku do lat 60. na przykładzie darów współczesnych w Muzeum Narodowym w Krakowie – przybliżającego klasyczne japońskie stroje oraz motywy charakterystyczne dla tej tradycji.

Wystawa opowiada o historii i kroju kimon oraz pasów obi, którymi się je przewiązuje, a także o niezwykle atrakcyjnych krótkich narzutach haori i płaszczach podróżnych michiyuki. W drugiej odsłonie cyklu, zatytułowanej Motywy jako fenomen japońskiej myśli projektowej, rozwiniemy wątek tradycyjnych motywów zdobniczych z wyjaśnieniem ich pochodzenia i symboliki. Trzecia ekspozycja – Japonia u progu nowoczesności utrwalona w fotografii – przedstawi japońskie ubiory na starych fotografiach, odbitkach albuminowych przechowywanych w kolekcji MNK.

Ideą towarzyszącą cyklowi jest zamysł pokazania darów, jakie Muzeum Narodowe w Krakowie otrzymało w ostatnich latach. Podkreślając rolę darczyńców, opowiadamy o strategii kolekcjonerskiej muzeum, pokazujemy również przykłady drzeworytów zakupionych z kolekcji Józefa Mehoffera oraz pochodzących z daru, który ofiarował dr Jan Wiebel.

We wnętrzach Kamienicy Szołayskich przy pl. Szczepańskim 9 w pierwszej odsłonie zaprezentujemy około stu szat i elementów japońskiego stroju, w tym stuletnie kimona, a także przykładowy bryt tkaniny tanmono, z której były szyte, o długości ponad dziesięciu metrów. Tkaniny wykorzystywane do szycia kimon letnich – natsumono (natsu – „lato”, mono – „rzecz”) charakteryzują się splotami, które umożliwiają prześwitywanie powierzchni, wywołując jednocześnie odczucie chłodu. Optyczną iluzję lekkości można uzyskać przez wykorzystanie jednego z typów splotu mojiri-ori, który dzięki zastosowaniu naprzemienności łączenia nici luźniejszych i bardziej zwięzłych dzieli tkaninę na poziome pasy.

Wystawa będzie czynna od 17 marca do 30 czerwca 2023 r.

Kurator wystawy: Beata Romanowicz, asystent kuratora: Agnieszka Gach, aranżacja: Magdalena Bujak.

Nie martwcie się! Łempicka pozostanie u nas na długo…

Prawdopodobnie tylko wystawa Polaków portret własny, zorganizowana przez Muzeum Narodowe w Krakowie pod koniec lat 70. XX wieku, przyciągnęła więcej widzów niż wystawa Tamary Łempickiej. Nie martwmy się jednak – artystka zostanie z nami dłużej.

125 tysięcy osób zobaczyło zamkniętą właśnie wystawę Łempicka. Nie przeszkodziły widzom ani limity (jednocześnie na wystawie mogło przebywać 60 osób) wprowadzone ze względu na wymogi konserwatorskie oraz ochronę prezentowanych obiektów, jak również komfort i bezpieczeństwo zwiedzających, ani kolejki, w których czasem trzeba było stać nawet cztery godziny. W ostatni weekend przedłużyliśmy godziny otwarcia pokazu i ostatni zwiedzający opuścili muzeum po godz. 22. Sukces tej wystawy zawdzięczamy m.in. mediom: w sumie ukazało się ponad 2100 materiałów w telewizji, radio, prasie i internecie. Ich ekwiwalent reklamowy to 10,6 mln zł, a dotarcie: 75,5 mln odbiorców.

Nie wszystkie prace wrócą do instytucji wypożyczających. Trzy dzieła trafią 27 marca do Galerii Sztuki Polskiej XX i XXI wieku w Gmachu Głównym przy al. 3 Maja 1. Do 30 czerwca będzie można oglądać Piękną Rafaelę z 1927 r. z kolekcji brytyjskiej, do 30 września – obraz Blask (Bachantka) z 1932 r. z kolekcji amerykańskiej i Kompozycję abstrakcyjną w czerni i szarości z około 1956 r. z kolekcji rodziny artystki.

Imieniny i urodziny Józefa Mehoffera

Z okazji przypadających na 19 marca imienin Józefa oraz rocznicy urodzin Józefa Mehoffera zapraszamy do wspólnego świętowania w Domu Józefa Mehoffera przy ul. Krupniczej 26.

18 i 19 marca wstęp do oddziału będzie wynosił 5 zł.

19 marca, godz. 14.00: Beata Studziżba-Kubalska – oprowadzanie kuratorskie.

godz. 16.00: Recital gitarowy, wstęp wolny. Paulina Łaszczuk – gitara, Adam Potoczny – gitara, Natalia Dańczura – gitara.

W programie:

Jan Kacper Mertz – Elegia

Leon Brouwer – Tres Apuntes

Wilhelm Walton – Bagatele nr 2 i 3

Jan Dowland – Forlorn Hope Fancy

Emanuel Maria Ponce – Sonate Romantique (Hommage a Schubert)

Jakub Hetu – Suite for Guitar, op. 41

– III. Ballade

– IV. Reverie

– V. Final