Maltańskie galery, komturie i kryptoportrety

Wrocławska Fundacja Studentów Historii Sztuki

Serdecznie zapraszamy na wykład z cyklu Wiosna kwitnie śląskim barokiem:

Maltańskie galery, komturie i kryptoportrety — Johann Jacob Eybelwieser w służbie zakonu joannitów.

Pan mgr Marek Kwaśny

7 maja 2014 r., godz. 18.00

Cafe Sztuczki, Instytut Historii Sztuki UWr. (piętro -1), ul. Szewska 36, Wrocław

Choć jeszcze niedawno Johan Jakub Eybelwieser (1667-1744) pozostawał malarzem zapomnianym, badania prowadzone w ciągu ostatnich kilku lat pozwoliły nieco bliżej przyjrzeć się jego twórczości. Ten niezwykle płodny malarz, syn pochodzącego z Wiednia malarza cechowego Jana Jakuba Eybelwiesera, przez całą swoją zawodową karierę mieszkał i pracował we Wrocławiu, gdzie w 1698 roku uzyskał tytuł mistrza cechowego. Mimo że jako członek miejskiej gildii malarzy wykonywał wiele prac (szczególnie portretów) na zamówienie wrocławskich mieszczan, to jednak jako malarz-katolik szybko znalazł mecenasów wśród przedstawicieli śląskiego duchowieństwa. Nie bez znaczenia pozostawał przy tym fakt, iż Eybelwieser w pierwszych latach XVIII wieku podjął współpracę z największym wówczas malarzem na Śląsku – Michałem Leopoldem Willmannem – i jego słynnym lubiąskim warsztatem, który przez długie lata monopolizował rynek na obrazy religijne przeznaczone do śląskich świątyń katolickich. Pośród zleceniodawców wrocławskiego artysty znaleźli się wówczas świdniccy jezuici, trzebnickie cysterki, a przede wszystkim wrocławscy krzyżowcy z czerwoną gwiazdą oraz joannici.

Analiza wieloletniej współpracy Eybelwiesera z tymi ostatnimi prezentuje się niezwykle istotnie w kontekście całej znanej twórczości wrocławskiego malarza. Odzwierciedla się w niej wpływ sztuki Willmanna, którego „szkicową” manierę artysta próbował naśladować. Joannici natomiast, próbujący odbudować na Śląsku swoją dawną potęgę, znaleźli w Eybelwieserze wyjątkowego partnera, tworzącego dzieła ukazujące chwałę zakonu oraz dodające splendoru kościelnym wnętrzom.