Wernisaż wystawy rysunków Zdzisława Beksińskiego w X rocznicę śmierci artysty

Centrum Kultury Zamek

BEZ TYTUŁU – wernisaż wystawy rysunków Zdzisława Beksińskiego w X rocznicę śmierci artysty – 21 lutego 2015 roku, godz. 17.00 (wstęp wolny).

Wystawa czynna do 22 marca 2015 r.

Ceny biletów: 6 zł normalny, 4 zł ulgowy (studenci do 26 roku życia, emeryci, renciści, inwalidzi), 3 zł (od osoby) bilet grupowy (min 10 osób). Centrum Kultury Zamek uczestniczy w programie UrbanCard Premium – posiadacze karty otrzymują 20 % zniżkę. Wystawa z ograniczeniem wiekowym – dozwolona od lat 16.

Galeria ZAMEK w Centrum Kultury Zamek, plac Świętojański 1, Wrocław

Galeria czynna: poniedziałek — piątek: 8.00 – 20.00, sobota — niedziela: 10.00 – 18.00.

Blisko 80 prac Zdzisława Beksińskiego, przede wszystkim z lat 50., 60. i 70. oraz kilka z 90. XX wieku, wykonanych w technikach rysunku ołówkiem, kredką, węglem, tuszem, długopisem oraz piórem będzie można oglądać w galerii wrocławskiego Centrum Kultury Zamek. Wernisaż odbędzie się w dziesiątą rocznicę tragicznej śmierci artysty. Podczas otwarcia wystawy odbędzie się także projekcja dokumentu poświęconego Beksińskiemu pt. Autoportret pośmiertny w reż. Alicji Wosik. Prezentowane prace pochodzą ze zbiorów Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie. W rysunkach, obok motywów kosmologicznych i fantastycznych, dominują motywy erotyczne.

W liście do Piotra Dmochowskiego w 2001 r. Beksiński pisał: (…) Wszyscy mamy wbudowany ten sam mechanizm popędu płciowego, ale wyobraźnia seksualna jest już indywidualną cechą, podobnie jak styl malarski. Podejrzewam, że nie istnieje „norma”, a jedynie dostosowanie się do wymogów określonej kultury.

Rysunki są „unaocznieniem”, „zmaterializowaniem” w technikach artystycznych obrazów zaczerpniętych z podświadomości artysty, będących zarazem symbolami stanów duchowych współczesnego człowieka.

Ponure, introwertyczne wizje Beksińskiego wyrażają jego lęki, osobiste przeżycia – wewnętrzne demony, które posiada każdy z nas, a które każda kultura zawiera w mitach i symbolach. Drastyczność niektórych przedstawień dowodzi swobody artystycznej twórcy, który, tworząc w czasach PRL-u, nie pozwolił się ograniczyć żadnymi barierami, ani estetycznymi, ani zwyczajowymi.

Rysunki Beksińskiego nie podlegają klarownym interpretacjom, zresztą sam artysta unikał przypisywania jego dziełom jakichkolwiek znaczeń. Odbiorca może sam  zanurzyć się w jego wizjach, odkrywając piękno pod warstwą brzydoty.

Artysta stosował różne techniki: rysunek ołówkiem, piórem, kredką, węglem, tuszem, długopisem, piórem, pojawiła się też cała skala poszukiwań formalnych. Beksiński był bowiem rysownikiem absolutnie genialnym i każdy gatunek rysowania spośród przezeń uprawianych to klasa mistrzowska sama dla siebie.

(opis wystawy – materiały Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie)

Autoportret pośmiertny – reż. Alicja Wosik, 2006

Tematem filmu są nieznane lub mało znane wątki z życia i twórczości Zdzisława Beksińskiego – począwszy od czasów, gdy mieszkał i tworzył w rodzinnym Sanoku, projektując futurystyczne modele autobusów dla miejscowej fabryki, poprzez moment, gdy niedoceniany „z hukiem” się z tego miasta wyprowadził, paląc część obrazów (fotografie z tego zdarzenia!), przez etap „warszawski”, śmierć żony i syna, powrót do korzeni twórczości, a kończąc na ostatnich minutach przed śmiercią.