„CONTRORIVOLUZIONE”

Jacek Bartyzel

Włoski dwumiesięcznik, wydawany we Florencji. Ukazuje się od 1989 roku jako oficjalny organ włoskiego odłamu (zainaugurowanego we Francji) ruchu kontrrewolucyjnego Anti-89. Założycielem i wydawcą pisma jest Pucci Cipriani, a redaktorem naczelnym jego brat, Giuseppe Cipriani.

Czołowymi współpracownikami pisma są m.in.: historyk, profesor Uniwersytetu Katolickiego Sacro Cuore w Mediolanie – Massimo De Leonardis, historycy kontrrewolucji we Włoszech – Massimo Viglione i Fulvio Izzo, historycy literatury – Donatella Zavelle de Louvignj i Francesco Agnoli oraz brat tegoż, historyk Kościoła – Carlo Alberto Agnoli, ekonomista Salvatore Verde, publicyści Gianvito Armenise, Ricardo Bevilacqua, Stefano Carusi, Gianandrea De Antonellis, Stefano Gizzi, Alfio Krancic i Piero Vassallo, kanonista (członek Najwyższej Roty Rzymskiej) – prof. Nero hr. Capponi, dyrektor Komitetu Obrony Europy Chrześcijańskiej – ks. Alberto Lembo.

Controrivoluzione reprezentuje najbardziej nieprzejednany odłam tradycjonalizmu katolickiego we Włoszech. Prezentuje tezę o infiltracji II Soboru Watykańskiego przez masonerię i przeciwstawia się ekumenicznemu synkretyzmowi oraz ekspansji wyznawców islamu na Włochy, w tym także budowie meczetów. Posiada silne związki z włoskim dystryktem Bractwa św. Piusa X, którego Superior Generalny, don Michele Simoulin, publikuje na jego łamach.

Controrivoluzione nawiązuje do wszystkich głównych kierunków akcji (Wandea, karliści) i myśli (francuski i hiszpański tradycjonalizm) kontrrewolucyjnej w Europie. Eksponuje wszelako ich rodzime, a zepchnięte w cień przez oficjalną historiografię po zjednoczeniu Włoch, przejawy: partyzantkę antynapoleońską w latach 1796-1815, „sanfedystów” broniących świeckiej władzy „papieża-króla”, neapolitańskich i sycylijskich „brigantinich”, przeciwstawiających się inicjatorom liberalnego Risorgimenta, oraz włoskich przywódców i myślicieli kontrrewolucyjnych, jak Francesco kard. Ruffo, Antonio Capece Minutolo (książę di Canosa), Clemente Solaro della Margherita czy Monaldo hr. Leopardi. Środowisko to pozostaje też wierne legitymizmowi burbońskiemu jako organizator corocznych uroczystości w ostatnim bastionie obrońców króla Obojga Sycylii (Neapolu), Franciszka II – twierdzy Civitella del Tronto w górach Abruzji, bronionej przed armią Piemontu przez dwieście dni, do 20 marca 1861 roku.

„Ekumenizmu synkretycznego” (…) nie należy utożsamiać z należnym respektem dla wszystkich religii niekatolickich. Ekumenizm, traktowany przez katolików jako moda, jako swoiste panaceum na wszelkie zło, w swojej istocie poważnie zagraża chrześcijańskiemu duchowi misyjnemu. (Ricardo Bevilaqua)