DEMOKRACJA NARODOWA (Democracia Nacional)

Jacek Bartyzel

Hiszpańska nacjonalistyczna partia polityczna. Założona w 1995 roku przez działaczy wywodzących z kilku grup falangistowskiego skrzydła postfrankizmu, między innymi: Junt Hiszpańskich, Nowej Siły, Akcji Radykalnej, Awangardy Narodowo-Rewolucyjnej i Baz Autonomicznych oraz – skupiającego kombatantów Błękitnej Dywizji – Hiszpańskiego Koła Przyjaciół Europy (CEPADE). Pierwszym sekretarzem generalnym DN był Francisco Pérez Corrales, a w styczniu 2004 roku przywódcą partii został 35-letni Manuel Canduela Serrano. Wzorująca się na programie i strategii francuskiego Frontu Narodowego, stąd też określana często jako „lepenistowska” (i przez wrogów denuncjowana podobnie, jako „populistyczna”, „ksenofobiczna”, a nawet „neonazistowska”), DN w żadnej mierze nie może wykazać się podobnymi rezultatami, osiągając i w wyborach narodowych, i w europejskich, 2004 roku wyniki poniżej 0,1 procenta oddanych głosów.

Demokracja Narodowa prezentuje się jako „narodowa alternatywa” dla globalizacji kapitalistycznej, która następuje po klęsce globalizacji komunistycznej. Wypowiada się przeciwko wszystkim instancjom ponadnarodowym, jak Unia Europejska, ONZ i NATO, a także przeciwko masowej imigracji. Scentralizowaną UE chciałaby zastąpić Konfederacją Europejską, złożoną z suwerennych państw narodowych, opartą o wspólną tożsamość kulturalną i zdolną do wystąpienia jako blok geopolityczny przeciwko hegemonii amerykańskiej oraz zagrożeniu inwazją islamską. Za szczególną misję Hiszpanii uważa obronę Hispanoameryki przed dominacją północnoamerykańską.

Zdaniem DN można harmonijnie łączyć trzy tożsamości: regionalną, narodową i europejską, jednak najważniejsza jest jedność państwa narodowego, która wyklucza zarówno separatyzm, jak centralizm. Patriotyzm jest zaś kompatybilny z solidarnością ogólnoludzką pod warunkiem oparcia jej o prawo narodów do suwerenności każdej wspólnoty, a wykluczenia globalistycznego imperializmu. Podobnie, idea narodowa zgodna jest z demokracją, jeśli ta opiera się na koncepcji osoby ludzkiej, obdarzonej godnością istoty rozumnej i zakorzenionej we wspólnocie, a nie na koncepcie izolowanej jednostki i wypływającym z niego egalitaryzmie. Do swojego programu DN włącza także „ekologię integralną”, rozumianą jako obrona dziedzictwa narodowego, kulturalnego, artystycznego i historycznego.

Nasza demokracja jest czymś różnym od dzisiejszej „demokracji” […]; słowo „demokracja” pochodzi od „demos”, czyli lud, naród, toteż demokracja, suwerenność ludowa i suwerenność narodowa są terminami ekwiwalentnymi, [a] dzisiejsza „demokracja” jest zawłaszczona przez władzę elit finansowych i oligarchię partii oraz przez nierówność dostępu do środków przekazu.