Jesteś tutaj: prof. Jacek Bartyzel » Hasła encyklopedyczne i słownikowe » Słownik Prawicy Współczesnej » Jaime Ignacio del BURGO Tajadura

Jaime Ignacio del BURGO Tajadura

Jacek Bartyzel

Hiszpański (nawaryjski) prawnik, ekonomista, polityk i publicysta. Urodził się w Pampelunie w 1942 roku. Jego ojciec – historyk i publicysta Jaime del Burgo Torres – był jednym z przywódców Tradycjonalistycznej Wspólnoty Karlistowskiej w okresie wojny domowej.

W 1973 roku włączył się do antyfrankistowskiej opozycji demokratycznej jako reprezentant „Sprawy Obywatelskiej” (Causa Ciudadana). W 1976 założył w Nawarze regionalną Partię Społeczno-Demokratyczną, która rok później weszła w skład Unii Centrum Demokratycznego ówczesnego premiera Adolfa Suáreza. Po rozpadzie UCD przyłączył się do Partii Demokratyczno-Ludowej (Demokracja Chrześcijańska) i w latach 1983-1989 był jej przewodniczącym w Nawarze. Po doprowadzeniu (1991) do zjednoczenia jej z Partią Ludową Nawarry i Unią Ludu Nawaryjskiego wprowadził nowe ugrupowanie do ogólnokrajowego Sojuszu Ludowego (obecnie Partii Ludowej) pod przywództwem późniejszego premiera Hiszpanii, José Maríi Aznara. Od 1977 roku był nieprzerwanie parlamentarzystą, kolejno jako senator z Nawarry do Kortezów Konstytucyjnych (1977/78), senator I (1978-1982) i III (1986-1989) legislatury, a od 1989 jest deputowanym. Jako premier lokalnego rządu Nawarry w latach 1979-1984 wynegocjował z rządem centralnym szeroką autonomię autonomię legislacyjną, administracyjną oraz „pakt fiskalny” przywracający historyczne przywileje (fueros) podatkowe tej prowincji.

Członek-korespondent dwu Królewskich Akademii: Nauk Moralnych i Politycznych oraz Prawa i Ustawodawstwa, oraz profesor samorządowego prawa publicznego, autor wielu artykułów i 16 książek, w tym: Źródła i fundamenty ustroju samorządowego Nawarry (1967), Fuero: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość (1974), Nawarra jest Nawarrą (1979), Nawarra na rozdrożu (1980), Fueros, Demokracja, Hiszpania (1985), Marzenie o pokoju. Nacjonalizm baskijski i terroryzm (1994, z przedmową Aznara), Nawarra jest wolnością (1999), Zmierzch kłamców (2000).

Wywodzący się z tradycji karlistowskiej Burgo jest politykiem, który oddalił się od niej w kierunku demokratycznej „centroprawicy”. Przyjmując za punkt odniesienia cztery kanony karlizmu: Bóg – Ojczyzna – Dawne Prawa – Król (Dios – Patria – Fueros – Rey), składające się na ideał katolickiej monarchii tradycyjnej, można zauważyć, iż Burgo odstąpił od zasad „jedności katolickiej” państwa oraz legitymizmu dynastycznego, godząc się z monarchią liberalną. Zachował natomiast zasadę jedności politycznej ojczyzny hiszpańskiej, lecz osiąganej nie przez odgórną unifikację, lecz poprzez szeroką decentralizację, respektującą odrębności narodowe każdego szczepu i przywileje lokalne każdego regionu, wszelako bez tolerowania separatyzmu.

Uważamy, że Nawarra jest tysiącletnią wspólnotą polityczną, wytworem historii i woli Nawaryjczyków bycia razem, w zbiorowym trudzie i troskach, w radościach i smutkach. Proklamujemy prawo Nawarry do zachowania swojej tożsamości i niezatracania jej osobowości w innych wspólnotach regionalnych.

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.