Jean-Marc DAUMAS DE CORNILHAC

Jacek Bartyzel

Francuski teolog kalwiński, historyk i publicysta. Prowansalczyk, urodził się w 1950 roku. Pastor oraz profesor historii na wydziale teologii protestanckiej w Aix-en-Provence, członek tamtejszej Akademii Nauk, Rolnictwa, Sztuk i Literatury Pięknej, redaktor Revue Réformée i współpracownik legitymistycznego Fidelis, kawaler Zakonu Świętego Łazarza Jerozolimskiego.

W listopadzie 1999 roku założył – wraz z Vincentem Bru – i został przewodniczącym Stowarzyszenia Rojalistów Reformowanych (L`Association des Réformés Royalistes), wskrzeszającego tradycję działającej po II wojnie światowej Monarchistycznej Unii Protestantów, a jeszcze wcześniej – afiliowanego do Action Française Association Sully, które obrało sobie za patrona hugenockiego kanclerza Henryka IV, Maximiliena Sully.

Reformowani Rojaliści i ich przywódca są ideowymi spadkobiercami tego odłamu francuskich hugenotów (przeważnie należących do zamożnego mieszczaństwa i „szlachty togi” z Prowansji, Langwedocji i Akwitanii), którzy – w przeciwieństwie do „monarchomachów” – podczas wojen religijnych XVI wieku dążyli do pokoju społecznego i wyznaniowego, i nawet po odwołaniu przez Ludwika XIV w 1685 roku tolerancyjnego Edyktu Nantejskiego, a także po definitywnym upadku monarchii, wytrwali niezłomnie w postawie „wierności dynastycznej” królom Francji.

Kalwińscy rojaliści odrzucają liberalne tendencje, panujące dziś pośród większości wyznawców ich denominacji, trwając przy tradycyjnej Konfesji z La Rochelle (1559), co oznacza także obronę zasady, iż panowanie Chrystusa rozciąga się na każdą sferę życia doczesnego: rodzinnego, zawodowego, społecznego, artystycznego, naukowego i politycznego. Ich teologia polityczna wspiera się na ścisłej obserwacji normy Pisma św. Omnis potestas a Deo, z której wyprowadzają wniosek, że państwo może być laickie jedynie w tym sensie, że jest rządzone przez świeckich, ale musi być chrześcijańskie w swoim duchu i instytucjach. Restaurację królestwa Kapetyngów uważają nadto za jedyne trwałe zabezpieczenie suwerenności narodowej.

W szczególności, rojaliści reformowani przeciwstawiają się popularnej tezie, jakoby rewolucja francuska była logicznym następstwem reformacji XVI wieku, podczas gdy – ich zdaniem – stanowi ona jej antytezę z powodu apostazji religijnej i ustanowienia zasady autonomii rozumu ludzkiego; rewolucja proklamowała suwerenność człowieka, podczas gdy reformacja głosiła suwerenność Boga. Reformacyjne korzenie myśli kontrrewolucyjnej unaocznia natomiast zwłaszcza twórczość trzech wybitnych protestantów: anglikanina Edmunda Burke`a (1729-1797), pruskiego luteranina Friedricha Juliusa Stahla (1801-1861) i holenderskiego kalwinisty Guillaume`a Groena van Prinstetera (1801-1876).

Rodzina nie jest zwykłą instytucją społeczną, utworzoną przez ludzi. Jest ona strukturą stworzoną, która odnajduje swoją zasadę w boskiej rodzinie trynitarnej. Rodzina zakorzenia się w rodzinie niebiańskiej. Wiąże się z tajemnicą życia Boga samego, który jest i jednością, i troistością.

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.