Tradycja na Antypodach

Adam Tomasz Witczak

Zapewne większości osób w polskim millieu konserwatywnym Australia nie kojarzy się jakoś szczególnie z szeroko pojętym tradycjonalizmem – rozumianym czy to jako tradycjonalizm stricte katolicki, czy też jako szerszy projekt i program (meta)polityczny.

Do pewnego stopnia problemem może być już sam anglosaski wymiar tego kraju (bo przecież nie mówimy tu o Aborygenach, jakkolwiek tych zawsze moglibyśmy podpiąć pod tradycjonalizm integralny). Wiadomo jednak, że choć anglikanizm i nieprawowita „monarchia Windsorów” są słabym gruntem pod rozwój reakcjonizmu w europejskim (kontynentalnym) rozumieniu, to jednak wyjątki w świecie anglosaskim są wcale liczne. A więc wprost możemy rzec, że również w Australii funkcjonuje przynajmniej jedno znane nam środowisko mocno odwołujące się do tradycjonalizmu i monarchizmu, promujące dobrze pojętą wrogość czy przynajmniej podejrzliwość względem mondo moderne.

Mowa o Forum Tradycjonalistycznym Sydney (Sydney Traditionalist Forum). Jest to inicjatywa o charakterze głównie internetowym – ale przecież wiemy (trzeba to przyznać z pewną dozą gorzkiej ironii), że w dzisiejszych czasach to właśnie w Sieci toczy się prawdziwe życie, ciężkie jak cegła, jak czerstwy chleb.

STF skupia paleokonserwatystów żyjących i działających w Australii, a zwłaszcza w Sydney. Jest to, jak twierdzą sami założyciele, prawdopodobnie pierwsza zorganizowana społeczność tradycjonalistów w Sydney, a do tego pierwsze jawnie paleokonserwatywne stowarzyszenie w Australii. STF nie korzysta z dotacji państwowych, nie jest też odnogą jakiejkolwiek partii czy innej tego rodzaju grupy nacisku. Nie jest też wspierane ze środków sponsorów innych niż sami członkowie inicjatywy.

Jednym z przedsięwzięć prowadzonych przez STF są tzw. Sympozja. Mówimy „tak zwane”, ponieważ nie mają one charakteru spotkań w realnym świecie. Są to raczej cykliczne zestawy publikacji na określony temat. Autorami esejów i rozpraw są autorzy zaproszeni przez STF, a zarazem cieszący się wysoką pozycją w konserwatywnym światku. Pierwsze takie Sympozjum zaprezentowano we wrześniu roku 2015 – i jego motywem przewodnim było pytanie: Quo vadis, konserwatyzmie? – Czy tradycjonaliści mają swoje miejsce we współczesnym systemie partyjnym?

Materiały drugiego Sympozjum opublikowano w kwietniu 2016 roku. Motyw przewodni to transcendencja oraz religijne aspekty współczesnego zamieszania w obszarze polityki i cywilizacji. Warto zauważyć, że wśród uczestników jest jeden Polak – mianowicie dr Krzysztof Urbanek. W ramach dociekań Sympozjum ukazało się anglojęzyczne tłumaczenie jego tekstu o sprzeciwie Mikołaja Gomeza Davili wobec religii demokracji. Inni autorzy to m.in. dr Alan de Benoist (znany lider środowisk Nouvelle Droite), prof. Barry Spurr (który przedstawił ciekawy esej o T.S. Eliocie w kontekście upadku Zachodu i doktryny o Wcieleniu) czy prof. Tomasz Bertonneau (ze szkicem o muzyce Szostakowicza i jej zestawieniu z polityką).

Z materiałami drugiego Sympozjum można się zapoznać na stronie sydneytrads.com.