Derniere Volonte

[tłum. Jarem Piekutowski, oryginały francuskie i tłum. angielskie - w MI nr 23]

Wspomnienie śmierci i piekła -
Noszę je ze sobą
Ono pali moje usta, bo byliśmy poddani śmierci
Ty też wiesz to dobrze

Ale tym razem cierpienie nic ci już nie da
Głęboko w nocy rozpaliłem ogień
Dla przyjaciela -to miłość i honor
Ale ciebie kochałem dużo bardziej niż własną duszę
Do dziś skrywam łzę, gdy myślę o tobie

Ja, anarchista, nauczyłem się milczeć
To nigdy nie jest łatwe
Pustynia, na której wszystko tracimy, mówi, że to wszystko to urojenia
Nie spuszczam oczu, nie ronię więcej łez

Ja też, jak ty, chronię moją ojczyznę
Dziś nie boję się nawet piekła
Mam umysł anarchisty i serce legionisty
Dlatego odszedłem i dlatego dziś umieram na wojnie

Derniere Volonte

...

Splamiony piaskiem, słońcem wypalony
Mój najemnik!
Przychodzą jego wojenne wspomnienia,
Rzucają słowa radości...

Oto wieczór podboju, kłamstwo na jego ustach
On zdradził
Splamiony piaskiem, słońcem wypalony -
Mój najemnik!

Nie ma rodziny, nie ma ojczyzny, nie ma złudzeń i snów -
Ma tylko nasze modlitwy
Odchodzi nie wypowiadając ostatnich słów
W stronę światła