Ignacemu Paderewskiemu

Emil Nelligan, tłum. Joanna Paluszkiewicz-Magner, źródło:
http://neo.uwb.edu.pl/wp-content/uploads/2012/01/Lista-i-teksty-utwor%C3%B3w-Konkurs-Francophonie-Poetique-2012.pdf

Mistrzu, gdy usłyszałem spod palców magicznych,
Dźwięki Nokturnu, jakby złotych szmerów brzmienie,
Gdy usłyszałem czysty, niczym przebudzenie,
Głos, co wzniósł się jak wonie gwiezdnych sfer muzycznych,

Zdało się, że w anielskich harmoniach rytmicznych,
I błękitnego słońca ogrzany promieniem,
W tobie ożył: snu śmierci przemógł otępienie,
Wzbił się znów biały łabędź, suchotnik tragiczny.

Bo wskrzesiłeś fortepian jego wszechmocarny,
Wasze dusze mistycznym pierścieniem się zwarły,
Powiązane przedziwnym łańcuchem sekretów.

Tak, bądź dumny, o mistrzu, z boskiego natchnienia
Nadanego Ci z niebios, byś w duszach poetów
Przejął dreszczem duszę wielkiego Szopena!

Pour Ignace Paderewski

Nelligan...

Maître, quand j'entendis, de par tes doigts magiques,
Vibrer ce grand Nocturne, à des bruits d'or pareil ;
Quand j'entendis, en un sonore et pur éveil,
Monter sa voix, parfum des astrales musiques ;

Je crus que, revivant ses rythmes séraphiques
Sous l'éclat merveilleux de quelque bleu soleil,
En toi, ressuscité du funèbre sommeil,
Passait le grand vol blanc du Cygne des phtisiques.

Car tu sus ranimer son puissant piano,
Et ton âme à la sienne en un mystique anneau
S'enchaîne étrangement par des causes secrètes.

Sois fier, Paderewski, du prestige divin
Que le ciel te donna, pour que chez les poètes
Tu fisses frissonner l'âme du grand Chopin !