Elżbieta – przyszła królowa Belgów

Royal Central

Portal Royal Central, być może nawiązując do styczniowej intronizacji w Kopenhadze, opublikował krótki, lecz bardzo pochlebny portret Jej Królewskiej Wysokości xiężniczki Elżbiety, następczyni belgijskiego tronu, jako reprezentantki pokolenia, które zastąpi obecnych panujących.

Autorka artykułu, pani Magdalena Mastrostefano, skupia się na ścieżce edukacyjnej i przymiotach królewny, która urodziła się 25 października 2001 r. o godzinie 21.58 jako pierwsze z czwórki dzieci ówczesnych diuka i diuszesy Brabancji, a otrzymała imiona Elżbieta Teresa Maria Helena. Obecna diuszesa Brabancji uczęszczała do walijskiego United World College of the Atlantic, przygotowując się do czekających ją zadań, następnie przeszła roczne szkolenie w Królewskiej Akademii Wojskowej z siedzibą w Bruxeli. Od października 2021 r. studiuje historię i nauki polityczne w Kolegium Lincoln na Uniwersytecie Oxfordzkim. Bierze na siebie kolejne obowiązki, m.in. w 2023 r. wraz z ojcem, Jego Królewską Mością królem Filipem, uczestniczyła w ślubie jordańskiego następcy tronu.

Pani Mastrostefano uderza w podniosłe tony, podkreślając, że Jej Królewska Wysokość odziedziczyła cechy, które uczyniły jej rodziców popularnymi wśród poddanych: powściągliwość i gotowość do działania króla Filipa oraz słodycz i empatię królowej Matyldy, a także cichą determinację Najjaśniejszego Pana oraz matczyną troskę jego żony o innych.

Jedyną słabą stroną, o której wspomina autorka artykułu, jest brak znajomości belgijskiej edukacji na poziomie uniwersyteckim. Mimo to, twierdzi dalej, xiężniczka będzie fenomenalnym nabytkiem dla swojego kraju, a także doskonałym mentorem dla wszystkich innych dynastów, których spotka na swojej drodze.

Warto jednak wrócić do artykułu tej samej publicystki, który znalazł się na łamach Royal Central w listopadzie roku 2022. Pani Mastrostefano podkreśla w nim, że król Belgów nie ma władzy politycznej, gdyż nie decyduje o kształcie ustaw procedowanych w parlamencie ani kierunkach polityki krajowej, a jego zadania w dużej mierze mają charakter ceremonialny. Na polityków podejmujących decyzje monarcha może tylko wpływać: zadając pytania, wyrażając opinie, przedstawiając sugestie, ostrzegając i zachęcając. Zaprzysięga także członków rządu, a w trakcie jego formowania konsultuje się z przywódcami partyj politycznych. Być może najważniejszą rolę władca odgrywa podczas podróży zagranicznych, kiedy promuje belgijską gospodarkę. Jego aktywność w Belgii to przede wszystkim rozmowy: z politykami, urzędnikami, liderami i organizatorami życia społecznego. Jest także szefem Sił Zbrojnych.

Członkowie rodziny królewskiej (monarchowie, byli monarchowie, następcy tronu i ich żony) otrzymują środki finansowe na wniosek i pod kontrolą parlamentu. Od wynagrodzenia za wykonywaną pracę muszą płacić podatki.

Królewna Elżbieta może więc cieszyć się charyzmatyczną osobowością i doskonałym wykształceniem, lecz należy spodziewać się, że kto inny będzie podejmował decyzje przesądzające o przyszłości Belgii.

opracowanie: Adrian Nikiel