Majowe nabożeństwo

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

Kościół wybrał najpiękniejszy czas do wielbienia Najśw. Panny – miesiąc maj, ten najpiękniejszy w roku, kiedy przyroda budzi się do życia, kiedy sady okryte są białą okiścią kwiecia, ogrody roztaczają upajającą won bzu, a łąki zielenią się świeżością traw.

Przez cały maj tłumy ludzi spieszą wieczorem do kościoła, gdzie odprawia się przed ołtarzem Matki Boskiej, przybranym kwiatami, majowe nabożeństwo. Treścią nabożeństwa jest zwykle litanja Loretańska, śpiewana lub czytana, czasem krótka nauka, poczem kapłan błogosławi Najświętszym Sakramentem kornie pochylony tłum. Na zakończenie kościół rozbrzmiewa pieśnią na cześć Matki Boskiej.

Po wsiach, gdzie niema kościoła, lud wiejski urządza sobie nabożeństwo majowe przed figurą lub obrazem Matki Boskiej, które dziewczęta przystrajają dzień naprzód zielenią i kwiatami. Po zachodzie słońca i po skończonej pracy zbierają się kobiety, dziewczyny i dzieci u stóp Niepokalanej, by, odmówiwszy litanję, śpiewać, nieraz do późnej nocy, ukochane pieśni na chwałę Królowej Niebios.