5 nowych galerii stałych oraz ponad 30 wystaw czasowych i pokazów

Muzeum Narodowe w Krakowie

O tegorocznych wydarzeniach muzealnych mówił podczas noworocznego spotkania z mediami dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie, pan prof. Andrzej Szczerski:

– Najbliższe miesiące w naszym muzeum to początek tego, o czym mówiliśmy rok temu, zapowiadając nowe otwarcie i nowy rozdział w historii muzeum, skoncentrowany przede wszystkim wokół przebudowy stałych ekspozycji. Przez ostatnie lata przyzwyczailiśmy się do spektakularnych wystaw czasowych. Było ich coraz więcej i bardzo dobrze. Pamiętajmy jednak, że podstawą, filarem, na którym opiera się działalność muzeum, są wystawy stałe. Mamy wybitną kolekcję, którą w tej formie chcemy na nowo pokazać, dlatego w tym roku ten obszar naszej działalności będzie szczególnie istotny, choć jednocześnie jest obecny drugi filar, czyli działalność w ramach wystaw czasowych związanych z tematyką nowoczesności w historii sztuki polskiej XX i XXI wieku.

W tym roku dokonamy reorganizacji pięciu wystaw stałych. Powrócą te, które możemy pamiętać sprzed bardzo wielu lat, ale pojawią się też nowe, których w Muzeum Narodowym jeszcze nigdy nie było.

A zatem najpierw otwieramy Galerię Sztuki Starożytnej w Arsenale Muzeum Książąt Czartoryskich na pierwszym piętrze. Będzie to wspaniała ekspozycja w zupełnie nowej aranżacji plastycznej. Zaprezentujemy zabytki, które pochodzą z dwóch źródeł: kolekcji Czartoryskich i kolekcji Potockich, na nowo odkryte i pokazane.

Jednocześnie bardzo ważna dla naszego muzeum jest praca ze sztuką i kulturą współczesną. Otwarcie długo oczekiwanej Galerii XX i XXI wieku w Gmachu Głównym, obejmującej całe drugie piętro, nastąpi w zupełnie nowej redakcji. Kolekcja, którą wcześniej eksponowaliśmy, będzie uzupełniona o nowe dzieła sztuki w całkowicie nowej odsłonie, z bardzo ważnym eksperymentalnym i nowatorskim projektem wpisania kapsuł edukacyjnych w przestrzeń wystawy.

Nowością będą dwie galerie w Kamienicy Szołayskich, którą zamieniamy tak naprawdę w muzeum designu i architektury, zapowiadając to, co się będzie działo w Muzeum Narodowym w Krakowie po odnowieniu budynku dawnego hotelu Cracovia. Galeria stała designu na I piętrze Kamienicy Szołayskich powstaje w oparciu o naszą kolekcję oraz współpracę z designerami polskimi, których prace również pokażemy. A na II piętrze znajdzie się komplementarna galeria architektury. Kamienica Szołayskich zamieni się w ten sposób w zupełnie nowe miejsce artystyczne na mapie Polski.

I wreszcie coś, na co Kraków czekał bardzo długo: Muzeum Stanisława Wyspiańskiego. Biorąc pod uwagę potrzebę pilnego pokazania prac tego artysty, a jednocześnie ograniczenia konserwatorskie, jakie się łączą z taką prezentacją (konieczność ograniczania czasu eksponowania prac z uwagi na oddziaływanie światła niszczącego przy technice, jaką posługiwał się Wyspiański, czyli pasteli na papierze), postanowiliśmy nie czekać przez kolejne lata z nową inwestycją muzealną, ale pokazać wybór prac tego artysty już teraz. Muzeum Wyspiańskiego znajdzie się w budynku dawnego EUROPEUM. W chwili, gdy otworzyliśmy Muzeum Książąt Czartoryskich, które przejęło obowiązek prezentowania sztuki zachodnioeuropejskiej, istnienie EUROPEUM w dotychczasowej formie przestaje mieć rację bytu. Nareszcie Stanisław Wyspiański będzie mieć swoje własne miejsce i, co ważne, z zachowaniem bezpieczeństwa zbiorów. Muzeum artysty zostanie zorganizowane na trzech poziomach budynku. W przyziemiu znajdą się przestrzenie edukacyjne, na parterze przygotujemy ekspozycję mniejszych prac, natomiast monumentalne cykle poświęcone Wawelowi, naturze i antykowi będą na pierwszym piętrze.

To są najważniejsze wystawy stałe, które otwieramy w tym roku.

Jednocześnie od lipca rozpoczynamy cykl wystaw poświęconych historii nowoczesności. Będą to cztery odsłony mówiące o tym, w jaki sposób definiowano w kulturze polskiej pojęcie nowoczesności, od sztuk pięknych po architekturę i design. Te cztery rozdziały to: sztuka przełomu XIX i XX wieku, modernizm w czasach II Rzeczpospolitej, epoka PRL i czasy nam współczesne do 1989 roku. Na początek proponujemy style narodowe. Pojęcie to funkcjonowało na przełomie XIX i XX wieku i wiązało się z poszukiwaniem nowoczesności w oparciu o powrót do tradycji ludowej, ale też powrót do natury. Wiązało się też z wydarzeniami niepodległościowymi drugiej dekady XX wieku. Wystawa, którą już dawno Kraków powinien zorganizować, teraz się odbędzie.

Najważniejsze wystawy:

Źródła. Galeria Sztuki Starożytnej

Arsenał Książąt Czartoryskich, od kwietnia 2021 roku

Założeniem wystawy stałej sztuki starożytnej z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, mieszczącej się na I piętrze w wyremontowanym Arsenale Muzeum Książąt Czartoryskich, jest ukazanie kompleksowego obrazu sztuki kultur starożytnych.

Trzon wystawy stanowi zbiór pozyskany przez księcia Władysława Czartoryskiego w drugiej połowie XIX wieku. Jego istotnym uzupełnieniem jest zespół obiektów z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie oraz depozyt Rodziny Potockich z Krzeszowic obejmujący głównie rzeźby i płaskorzeźby rzymskie. Wystawę dopełnia kilkanaście artefaktów pochodzących z kolekcji Instytutu Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Obiekty należące do tych ważnych krakowskich kolekcji uzupełniają się nawzajem i w pełny i atrakcyjny sposób prezentują zwiedzającemu rozwój sztuki najważniejszych kultur starożytnych. Trasa zwiedzania pozwala zapoznać się z poszczególnymi zespołami zabytków w układzie podróży po basenie Morza Śródziemnego od Egiptu przez Italię, Grecję i Azję Mniejszą, na Egipcie z czasów rzymskich kończąc. W nowych gablotach zobaczymy rzemiosło starożytne, rzeźby architektoniczne, dekoracyjne, portretowe, funeralne, wyroby z metali szlachetnych, malarstwo, ceramikę i szkło. Są to przedmioty codziennego użytku, kultowe, dekoracyjne, a także należące do wyposażenia grobowego.

Obok głównej ekspozycji sztuki starożytnej przygotowane zostały dwie wystawy w pomieszczeniach baszt przylegających do budynku Arsenału: wybór monet greckich i rzymskich oraz zespół obiektów z terenu Polski pochodzący z kolekcji prahistorycznej księcia Władysława Czartoryskiego.

Kuratorka: Dorota Gorzelany-Nowak

XX + XXI. Galeria Sztuki Polskiej

Gmach Główny, II piętro, od września 2021 roku

Wystawa będzie prezentować sztukę XX i XXI wieku – od około 1890 roku do czasów najnowszych. Pokażemy sztukę secesji, modernizmu, ekspresjonizmu, formizmu, koloryzmu i awangardy. Z okresu po II wojnie światowej zobaczymy Drugą Grupę Krakowską oraz grupy Wprost i Ładnie.

Stała galeria sztuki współczesnej ma w MNK długą tradycję sięgającą lat 60. XX wieku. W odnowionej galerii po raz pierwszy do malarstwa i rzeźby dołączą zabytki sztuki użytkowej: ceramika (od obiektów z Warsztatów Krakowskich i wyrobów z lokalnych fabryk porcelany po mozaiki ścienne z lat 60. ubiegłego wieku) oraz szkło – formy przestrzenne Henryka Albina Tomaszewskiego. Zamysłem autorów scenariusza jest pokaz zjawiska krakowskiej szkoły grafiki oraz polskiej szkoły plakatu. Kontynuacją poprzedniej galerii będzie projekcja filmów eksperymentalnych i animowanych. Wystawa zostanie też urozmaicona multimediami. Ważnym punktem stałej ekspozycji będzie pokaz sztuki III RP.

Wystawa będzie mieć przede wszystkim charakter dydaktyczny i edukacyjny. Ma w południowej części kraju umożliwiać szeroki kontakt ze sztuką XX i XXI wieku oraz być wizytówką naszej sztuki dla turystów zagranicznych.

Kuratorzy: Andrzej Szczerski, Anna Budzałek, Magdalena Czubińska, Alicja Kilijańska, Bożena Kostuch, Urszula Kozakowska-Zaucha, Światosław Lenartowicz, Agata Małodobry

Przedmioty. Galeria designu polskiego XX i XXI wieku

Kamienica Szołayskich, I piętro, od października 2021 roku

Ta stała wystawa zaprezentuje najważniejsze przykłady polskiego designu od przełomu XIX i XX wieku po współczesność – od projektów graficznych przez modę po meble. W pierwszej części zostaną pokazane prace z kręgu Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana oraz Warsztatów Krakowskich, a także przykłady stylu zakopiańskiego. W części poświęconej II RP znajdą się przykłady modernizmu i awangardy, a dalej sala związana z polskim plakatem XX wieku. W największym pomieszczeniu będzie prezentowana moda, a w następnych – projektowanie z czasów PRL. Na zakończenie widzowie zobaczą przykłady projektowania po 1989 roku, w tym projekty wykonywane na potrzeby przestrzeni publicznej czy polskie gry komputerowe. Prezentacja tych 350 obiektów to zapowiedź przyszłej działalności nowego oddziału w dawnym hotelu Cracovia.

Kuratorzy: Andrzej Szczerski, Magdalena Czubińska, Alicja Kilijańska, Bożena Kostuch, Joanna Kowalska, Monika Paś

Przekroje. Galeria architektury polskiej XX i XXI wieku

Kamienica Szołayskich, II piętro, od października 2021 roku

Wystawa zaprezentuje historię, a także współczesne dzieje polskiej architektury przez pryzmat pytań o to, czym jest i czym może być architektura oraz w jaki sposób można opisać relacje łączące ją z użytkownikami i otoczeniem – zarówno tym naturalnym, jak i stanowiącym kontekst kulturowy czy społeczny. Punktem wyjścia dla koncepcji merytorycznej jest wskazanie na znaczenie architektury jako dziedziny ściśle zespolonej z funkcjonowaniem człowieka w świecie, oddziałującej na różne obszary codzienności. Istotne założenie koncepcji kuratorskiej stanowi pojmowanie architektury jako dyscypliny dającej człowiekowi egzystencjalne oparcie w świecie i sytuującej go w społecznym, politycznym czy naturalnym makrokosmosie/otoczeniu. Ekspozycja zostanie podzielona na sześć sekcji odpowiadających sześciu tematom, w ramach których omówione zostaną wybrane polskie projekty i realizacje architektoniczne XX i XXI wieku. Te ścieżki – i myślowe, i przestrzenne – staną się dla publiczności drogowskazami po dziejach architektury polskiej z jej specyficznymi kontekstami oraz uwarunkowaniami powstania. Owe zagadnienia zostały tak dobrane, aby umożliwić opisanie architektury w jej codziennym funkcjonowaniu oraz oddziaływaniu na człowieka i otoczenie, a także, aby przybliżyć ją odbiorcom przez zagadnienia wykraczające poza hermetyczność specjalistycznych dyskusji. Co więcej, dobrane tematy będą reprezentatywne nie tylko dla kontekstualizacji architektury polskiej. Pomyślane jako uniwersalne i zasadnicze pytania, dotykające istoty architektury, mają wprowadzać w obszar refleksji nad architekturą w ogóle i pozwolić spojrzeć na architektoniczne dziedzictwo w Polsce także z perspektywy ponadczasowych i ponadregionalnych pytań.

Kuratorzy: Kacper Kępiński, Małgorzata Jędrzejczyk, Weronika Grzesiak

Muzeum Stanisława Wyspiańskiego

Ośrodek Kultury Europejskiej – EUROPEUM, od listopada 2021 roku

Stanisław Wyspiański (1869–1907) – dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, reformator teatru, projektant wnętrz – należy do grona najwybitniejszych i najwszechstronniejszych twórców polskich. MNK zgromadziło największą kolekcję dzieł tego artysty: przeszło 1100 obiektów. W jej skład wchodzą między innymi: malarstwo, projekty dekoracji, rysunki, rzemiosło artystyczne, rzeźby, ryciny oraz książki artystyczne. Przestrzeń I piętra EUROPEUM wypełnią dzieła sztuki podzielone na trzy główne wątki: „Wawel – dramat królów”, „Apollo – Chrystus” oraz „Żywioły”. Wokół nich została zbudowana dalsza opowieść o artyście i wydobyte aspekty jego twórczości, takie jak nowoczesność, narodowość czy motywy fantastyczne. W najniższej kondygnacji Muzeum planowana jest przestrzeń stanowiąca dopełnienie wystawy od strony informacyjnej. W salach tych znajdą się eksponaty i księgozbiór, a ponadto stanowiska komputerowe. Będzie tam można skorzystać: z komputerowej informacji na temat zbiorów dzieł Stanisława Wyspiańskiego w polskich muzeach, kościołach i bibliotekach, z podstawowej bibliografii dotyczącej jego życia i twórczości (zdigitalizowanych utworów literackich, artykułów, pism, prac inscenizacyjnych i listów artysty) oraz z biblioteki podręcznej wielkich badaczy jego twórczości (Gustawa Puchalskiego i Leona Płoszewskiego), a także obejrzeć wybrane realizacje telewizyjne, spektakle teatralne i ekranizacje jego dzieł.

Kuratorzy: Magdalena Laskowska, Łucja Skoczeń-Rąpała, Andrzej Szczerski

4 × nowoczesność. Polskie style narodowe

Gmach Główny, Sala Wystaw Zmiennych, lipiec 2021 – styczeń 2022 roku

Wystawa Polskie style narodowe rozpoczyna cykl 4 × nowoczesność, na który złożą się cztery wystawy w latach 2021–2024 poświęcone poszukiwaniu oryginalnych wzorców modernizacyjnych w sztuce, designie i architekturze polskiej XX i XXI wieku.

Tematyka wystawy odnosi się do trwającej około roku 1900 w Europie, zwłaszcza w Europie Środkowo-Wschodniej i Skandynawii, debaty na temat stylu narodowego, czyli odrębnej stylistycznie formy wyrażającej wyjątkowość danej kultury. Źródeł takiej narodowej formy poszukiwano zarówno w regionalnych odmianach stylów historycznych, jak i w kulturze ludowej, dążąc do odróżnienia się od późnego historyzmu, a także od secesji. Z tego też względu idea nowego stylu była krokiem w stronę XX wieku, w tym takich tendencji, jak modernizm organiczny czy regionalizm w architekturze. Dla Polski i innych krajów środkowoeuropejskich pozbawionych politycznej niezależności styl narodowy był również potwierdzeniem ich niepodległościowych ambicji, dowodem na kulturową odrębność i samodzielność. Polscy artyści na przełomie XIX i XX wieku potrafili wypracować oryginalne, wysokiej klasy formy artystyczne, pokazując wyjątkowość rodzimej kultury. Jednocześnie ich osiągnięcia wpisywały się w ogólnoeuropejski fenomen odkrywania narodowych korzeni kultury współczesnej, który historia sztuki i architektury nazywa obecnie narodowym romantyzmem. Idee sprzed wieku nie straciły swojej aktualności, a wystawa wpisuje się w dzisiejszą debatę na temat znaczenia tradycji narodowych we współczesnym świecie i relacji lokalność – globalizacja. Ponadto, ze względu na powiązanie nowego stylu z odkrywaniem natury w regionach uznawanych za narodowe enklawy, wystawa odnosi się także do treści ekologicznych i ich wpływu na kulturę współczesną, model domu czy architekturę wnętrz. Ma ona również, tak jak i kolejne wystawy z planowanego cyklu, pokazywać treści istotne dla współczesnych projektów modernizacji Polski, wskazując na ich historyczne konteksty i precedensy.

Wystawę podzielono na pięć części. W pierwszej zostaną pokazane przykłady polskiego stroju narodowego z drugiej połowy XIX wieku. W części drugiej będzie prezentowany styl zakopiański, a w trzeciej poszukiwania narodowej formy w odniesieniu do sztuki ludowej z Huculszczyzny. W kolejnej części znajdą się projekty promujące ideę stylu narodowego artystów z Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana i Warsztatów Krakowskich, a na zakończenie zostanie podkreślone znaczenie wystawy architektury i wnętrz, która odbyła się w Krakowie w 1912 roku, oraz związek narodowej formy z opracowanym na ziemiach polskich językiem esperanto, który miał służyć komunikacji między różnymi narodami, podkreślając wartość treści zarówno uniwersalnych, jak i narodowych.

Zespól kuratorski: Andrzej Szczerski, Magdalena Czubińska, Alicja Kilijańska, Bożena Kostuch, Joanna Kowalska, Urszula Kozakowska-Zaucha, Mirosław Kruk, Magdalena Laskowska, Halina Marcinkowska, Magdalena Święch

Aleksander Kotsis. Odcienie realizmu

Kamienica Szołayskich, I i II piętro, marzec–czerwiec 2021 roku

Aleksander Kotsis (1836–1877) to jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiego malarstwa realistycznego. Wychowanek krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, należał do pokolenia Jana Matejki i Artura Grottgera.

W przeciwieństwie do krakowskiego środowiska artystycznego, zdominowanego przez fascynację historią, w dziełach Kotsisa nie odnajdziemy wielkich i znanych postaci, skomplikowanej historiozofii ani wzniosłych alegorii. Niezależność jego postawy twórczej opierała się na uważnej i krytycznej, a jednocześnie pełnej empatii, czasem nazbyt emocjonalnej obserwacji najbliższego otoczenia. Sztuka tego artysty reprezentuje kierunek realizmu w sztuce europejskiej, jej analogii można poszukiwać między innymi w twórczości Jana Franciszka Milleta, Juliusza Bretona, Christiana Rubena, Ferdynanda Jerzego Waldmüllera. Zgodna z duchem epoki, korespondowała z hasłami głoszonymi przez rodzimych pozytywistów. Literackie powinowactwa z jego dziełami odnajdziemy w utworach Marii Konopnickiej, Bolesława Prusa, Henryka Sienkiewicza i Michała Bałuckiego. Równolegle twórczość Kotsisa cechuje charakterystyczny dla sztuki polskiej rys romantycznego postrzegania świata.

Monograficzna wystawa będzie pierwszym tak kompleksowym pokazem twórczości Aleksandra Kotsisa od 1959 roku. Na ekspozycję, zorganizowaną w 185. rocznicę narodzin artysty, złoży się ponad 120 obrazów olejnych oraz około 70 akwarel, rysunków i szkiców.

Kuratorka: Aleksandra Krypczyk de Barra

Hokusai. Wędrując… Drzeworyty japońskie z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie

Gmach Główny, Sala Wystaw Zmiennych, I piętro, lipiec–listopad 2021 roku

Wystawa twórczości Katsushiki Hokusaia (1760–1849) zostanie pokazana w kontekście wędrówek dosłownych – jako przemieszczanie się mistrza po terenach Japonii – a jednocześnie „podróży” artystycznych, związanych z nieustannym poszukiwaniem prawdy w obrazie.

Koncepcja wystawy odnosi się do rozbudowanego kontekstu okresu Edo (1603–1868), do kultury i sztuki, zwłaszcza drzeworytu i malarstwa nurtu ukiyo-e („przepływającego świata”), który zdominował filozofię i estetykę przyjęte przez warstwy mieszczańskie. Przywołuje ona sylwetkę i temperament artystyczny Hokusaia, podkreślając jego pasję poszukiwania, a także osadza twórczość tego mistrza w tradycji japońskiej sztuki i inspiracji, które są wciąż aktualne. Wszystkie prezentowane dzieła pochodzą z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, na którą składają się dary oraz zakupy własne. Zobaczymy około 180 drzeworytów w formie pojedynczych plansz, około 50 woluminów albumów drzeworytniczych, współczesne komiksy manga (około stu egzemplarzy książek i czasopism) oraz obraz – tryptyk współczesny. Uzupełnieniem ekspozycji będą tkaniny i rzemiosło artystyczne.

Kuratorka: Beata Romanowicz

Ursula von Rydingsvard

Gmach Główny, II piętro, wrzesień 2021 – luty 2022 roku

Urszula von Rydingsvard jest artystką polskiego pochodzenia mieszkającą w Stanach Zjednoczonych, autorką m.in. rzeźb w przestrzeni publicznej. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach na świecie, w tym w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA). Studiowała na Uniwersytecie Columbia. Tworzy rzeźby najczęściej w drzewie cedrowym, często wtapiające się w naturalne otoczenie, zwykle surowe i monumentalne.

Kuratorka: Eulalia Domanowska

Joachim Lelewel. Dzieło rytownika polskiego

Galeria Sztuki Polskiej XIX w. w Sukiennicach, Sala Wystaw Zmiennych „Malarnia”, wrzesień–grudzień 2021 roku

Wystawa zostanie zorganizowana w 235. rocznicę urodzin i 160. rocznicę śmierci tego wybitnego i zasłużonego Polaka. Skupiać się będzie wokół mało znanej twórczości graficznej Joachima Lelewela (1786–1861), którego pamiętamy jako historyka, profesora uniwersytetów Wileńskiego i Warszawskiego, czynnego polityka okresu powstania listopadowego, członka Rządu Narodowego, prezesa Towarzystwa Patriotycznego i najsłynniejszego bodaj polistopadowego emigranta. Jest on znany również jako autor pionierskich w swoim czasie publikacji w dziedzinie historii, sfragistyki, heraldyki, dziejów piśmiennictwa i księgarstwa w Polsce, historii kartografii i numizmatyki.

Twórczość graficzna Lelewela wciąż jest jednak nieznana. Zatem kluczem tej ekspozycji będzie unikatowa graficzna spuścizna – kolekcja 230 matryc graficznych Lelewela, zakupiona przez MNK w 1897 roku od Wisławy Jadwigi Russockiej, bratanicy Joachima. W kolekcji, którą przez przeszło wiek kryły muzealne magazyny, znajdują się między innymi matryce grafik nigdy w pismach Lelewela niepublikowanych. Tłem dla kolekcji graficznej będzie biografia twórcy, portrety osób odgrywających w jego życiu szczególną rolę oraz widoki miast i instytucji, z którymi związał się poprzez życiowe wybory. Nie zabraknie też portretów bohatera wystawy oraz pamiątek z nim związanych.

Kuratorka: Janina Wilkosz

Young Poland: The Polish Arts & Crafts Movement, 1890–1918

[Młoda Polska: Ruch Odrodzenia Sztuk i Rzemiosł, 1890–1919]

Galeria Wilhelma Morrisa w Londynie, październik 2021 – styczeń 2022 roku

Planowany projekt – publikacja i wystawa – posłużą międzynarodowemu upowszechnieniu kultury polskiej, co przyczyni się do budowania i wzmacniania nowego wizerunku Polski jako kraju o bogatych zasobach kulturowych.

Popularyzacja dorobku postaci wpisujących się w kanon najwybitniejszych polskich artystów pozwoli publiczności zagranicznej poznać polską tradycję, kulturę, historię i będzie sprzyjać kreowaniu marki „Polska”. Prezentacja polskiego dziedzictwa narodowego, a co za tym idzie – funkcjonujących wzorców kulturowych i wartości, umożliwi pokazanie bogatej kultury o silnych cechach rozpoznawczych, identyfikowalnych na arenie międzynarodowej.

Projekt jest rezultatem współpracy między Muzeum Narodowym w Krakowie, William Morris Gallery i Instytutem Kultury Polskiej w Londynie podjętej w celu organizacji pierwszej na świecie wystawy popularyzującej sztukę użytkową i architekturę epoki Młodej Polski wraz z wydaniem pierwszej międzynarodowej publikacji poświęconej w całości tematyce polskiej sztuki stosowanej, rzemiosła artystycznego i architektury epoki Młodej Polski – przygotowanych z myślą o zagranicznych, głównie brytyjskich, odbiorcach.

Kuratorzy: Andrzej Szczerski, Julia Griffin

opracowanie: KB