Beatrycze z Oldenburga, prawicowa xiężniczka

Niech żyje Dom Oldenburgów!

Zaangażowanie po stronie opozycji określanej mianem skrajnej prawicy¹ nie jest częstym zjawiskiem wśród niemieckiej arystokracji. Przypadek Jej Wysokości xiężniczki Beatrycze z Oldenburga (po mężu: Beatrycze von Storch), która otwarcie łamie bariery politycznej poprawności, został opisany na blogu Eurohistory. The European Royal History Journal.

Xiężniczka Beatrycze Amelia Erengarda Eilika von Oldenburg urodziła się 27 maja 1971 roku w Lubece. Jest starszą córką Jego Wysokości xięcia Hunona (ur. 3 czerwca 1940 r.) i hrabianki Felicyty Anity Schwerin von Krosigk (ur. 5 lipca 1941 r.), ma siostrę, JW xiężniczkę Zofię (ur. 6 listopada 1972 r.). Ze strony ojca jej dziadkiem był wielki xiążę Oldenburga Mikołaj, panujący w latach 1931-1970, babcią – pierwsza żona monarchy, wielka xiężna Helena z domu Waldeck-Pyrmont. Dziadkowie ze strony matki to hrabia Jan Ludwik Schwerin von Krosigk i jego żona, baronówna Erengarda von Plettenberg.

Xiężniczka rozpoczęła karierę zawodową jako urzędniczka bankowa w Hamburgu, następnie podjęła studia w zakresie prawa w Heidelbergu i Lozannie, specjalizując się w prawie antymonopolowym, rodzinnym i spadkowym. W 1996 r. odbyła staż w biurze Lee H. Hamiltona, członka Partii Demokratycznej, który od 1965 do 1999 r. reprezentował 9. okręg wyborczy Stanów Zjednoczonych w Izbie Reprezentantów.

22 października 2010 r. xiężniczka poślubiła urodzonego w Chile Swena von Storcha (ur. 23 grudnia 1970 r.), którego poznała kilka lat wcześniej podczas jazdy na nartach. Uroczystość odbyła się w zamku Eutin. Dzień później młoda para wzięła udział w ceremonii ekumenicznej, gdyż xiężniczka jest luteranką, a Swen von Storch postkatolickim modernistą.

W 2014 r. Jej Wysokość jako reprezentantka Alternatywy dla Niemiec została wybrana na posła do Parlamentu Europejskiego i dała się poznać ze zdecydowanego sprzeciwu wobec nielegalnej imigracji, sodomickiej propagandy w szkołach oraz tzw. małżeństw jednopłciowych. W lutym 2016 r. padła ofiarą lewackiej przemocy, zaatakowana w trakcie konferencji partyjnej w Kassel. W tym samym miesiącu skrytykował ją Jaśnie Oświecony xiążę Alexander, władca Schaumburg-Lippe (pozostający po dwóch rozwodach w związku z perską pianistką), podkreślający zaniepokojenie zarówno rosnącym znaczeniem Alternatywy dla Niemiec na scenie politycznej, jak i faktem, że xiężniczka aspiruje do przywództwa w partii.

Po trzech latach spędzonych w Parlamencie Europejskim xiężniczka została wybrana z listy Alternatywy do Bundestagu, od 2015 r. sprawowała również funkcję wiceprzewodniczącej AfD.

W dalszej części wpisu na blogu Eurohistory przypomniano – w tonie niestety bliskim insynuacji – dzieje rodziny Jej Wysokości, której niektórzy członkowie wsparli narodowosocjalistycznych uzurpatorów. Hrabia Jan Ludwik Schwerin von Krosigk wybrał lewicę, obejmując urząd ministra finansów w rządzie Adolfa Hitlera, a po jego śmierci sprawował jeszcze przez miesiąc stanowiska rządowe jako de facto kanclerz Rzeszy. Podczas tzw. procesu ministerstw, znanego również jako proces Wilhelmstraße, został skazany na 10 lat więzienia, lecz na mocy amnestii zwolniono go już w 1951 r.

Z kolei brat wielkiej xiężnej Heleny, xiążę Jozjasz, panujący w latach 1946-1967 władca Waldecku i Pyrmontu, nie bacząc na swój status następcy tronu, wstąpił w 1929 r. do Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników, a kilka miesięcy później do SS – we wrześniu 1930 r. został adiutantem Henryka Himmlera i szefem jego sztabu. Awansował do stopnia generała dywizji SS. W 1933 r. został wybrany w Düsseldorfie posłem do Reichstagu. Ponownie awansował w październiku 1938 r., obejmując stanowisko wyższego dowódcy SS i Policji w regionie Fulda-Werra. Na tym stanowisku sprawował nadzór nad obozem koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Xięcia aresztowano 13 kwietnia 1945 r. W procesie załogi Buchenwaldu przed amerykańskim Trybunałem Wojskowym 14 sierpnia 1947 r. został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności, jednak w więzieniu spędził niestety tylko trzy lata, a ostatecznie w 1953 r. objęła go amnestia.

Polityczne wybory xięcia i hrabiego należy określić słowem haniebne, niewątpliwie okryli niesławą swoje rodziny. Czy jednak jest to wystarczający powód, aby aluzyjnie twierdzić, że rodzinna historia niczego nie nauczyła Jej Wysokości? Czy zestawienie aktywności pani poseł ze zbrodniczymi dokonaniami jej przodków ma po raz kolejny dowodzić, iż skrajności rzekomo się przyciągają?

opracowanie: Adrian Nikiel

¹ Nie podejmujemy w tym miejscu dyskusji, jak dalece to określenie jest słuszne w kontekście niniejszego artykułu – przypis redakcji Portalu Legitymistycznego.