Protest z Żądaniem

Królestwo Hawajów

Protest z Żądaniem Królestwa Hawajów złożony w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ przeciwko Stanom Zjednoczonym oraz 172 państwom członkowskim ONZ

Nowy Jork, 11 sierpnia 2012 r. — W piątkowe popołudnie, 10 sierpnia, ambasador i przedstawiciel tymczasowego Rządu Królestwa Hawajów, JE dr Dawid Keanu Sai, Ph.D., złożył u Przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego ONZ w siedzibie ONZ w Nowym Jorku Protest z Żądaniem przeciwko Stanom Zjednoczonym Ameryki — w związku z ich długotrwałą okupacją Hawajów od czasu wojny amerykańsko-hiszpańskiej w 1898 r. — a także przeciwko 172 państwom członkowskim ONZ. Wszystkie wymienione w Proteście państwa mają relacje traktatowe z Królestwem Hawajskim jako państwa lub jako państwa-sukcesorzy swoich poprzedników. Relacje traktatowe z Królestwem Hawajskim ma czterdzieści sześć państw oraz sto dwadzieścia siedem państw-sukcesorów.

Protest został przyjęty i potwierdzony przez dr Hanifę Mezoui, Specjalnego Koordynatora Trzeciego Komitetu na rzecz Społeczeństwa Obywatelskiego, członka Biura Przewodniczącego sześćdziesiątej szóstej sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Protest został także przyjęty i potwierdzony przez Sekretarza Wykonawczego Grupy 77 przy ONZ oraz Sekretarza Rady Przewodniczących, think-tanku składającego się z byłych Przewodniczących ONZ, którzy doradzają urzędującemu Przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego. Sto dwadzieścia wymienionych w Proteście państw to członkowie Grupy 77.

Protest z Żądaniem złożony został w Zgromadzeniu Ogólnym zgodnie z Artykułem 35(2) Karty Narodów Zjednoczonych, stanowiącym, iż: Państwo, które nie jest członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, może zwrócić uwagę Rady Bezpieczeństwa lub Zgromadzenia Ogólnego na spór, w którym jest stroną, jeśli w zakresie tego sporu przyjmie uprzednio zobowiązania wynikające z postanowień niniejszej Karty o pokojowym załatwianiu sporów. Królestwo Hawajskie nie jest państwem członkowskim Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Protest z Żądaniem wzywa Zgromadzenie Ogólne ONZ:

1. Do zagwarantowania, by Stany Zjednoczone Ameryki zastosowały się do Ustalenia Lili‘uokalani i Ugody o restauracji z 1893 r., konwencji haskiej (IV) z 1899 r., konwencji genewskiej (IV) z 1949 r. oraz prawa międzynarodowego, jak opisano w dalszej części dokumentu;

2. Do zagwarantowania, że Stany Zjednoczone Ameryki ustanowią rząd wojskowy, łącznie z trybunałami, celem administrowania i wykonywania praw cywilnych oraz karnych Królestwa Hawajskiego zgodnie z Ustaleniem Lili‘uokalani z roku 1893 oraz Artykułem 43 konwencji haskiej (IV) z 1907 r., jak opisano w dalszej części dokumentu;

3. Do zagwarantowania, iż wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych uznają za nielegalną obecność i władzę Stanów Zjednoczonych Ameryki na terytorium, wodach terytorialnych, w wyłącznej strefie ekonomicznej oraz przestrzeni powietrznej Królestwa Hawajów, z wyjątkiem ich tymczasowego i ograniczonego upoważnienia nadanego mocą Ustalenia Lili‘uokalani z roku 1893 oraz artykułu 43 konwencji haskiej (IV) z 1907, jak opisano w dalszej części dokumentu;

4. Do zagwarantowania pełnych reparacji — w formie restytucji, kompensacji i satysfakcji, osobno lub łącznie — za straty poniesione w wyniku poważnego złamania zobowiązań oraz czynów nielegalnych w stosunkach międzynarodowych.

Ambasador i składający Protest, dr Sai, służył jako czołowy przedstawiciel tymczasowego Rządu Królestwa Hawajów w postępowaniach arbitrażowych przed Stałym Trybunałem Arbitrażowym w sprawie Larsen a Królestwo Hawajów, którą udokumentowano w 119 International Law Reports 566 (2001)¹. Trybunał Arbitrażowy w sprawie Larsen składał się z profesora Jakuba Crawforda SC, arbitra przewodniczącego, który w tym samym czasie był członkiem Komisji Prawa Międzynarodowego ONZ oraz specjalnym sprawozdawcą ds. odpowiedzialności państw (1997-2001); profesora Krzysztofa Greenwooda QC, asesora, który służy jako sędzia w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości od 6 lutego 2009 r.; oraz Gavana Griffitha QC, asesora, który służył jako były adwokat generalny Australii. Podstawą jurysdykcyjną Stałego Trybunału Arbitrażowego w sprawie Larsen a Królestwo Hawajskie był spór między państwem a osobą prywatną. Dr Sai służył również jako przedstawiciel tymczasowego Rządu, gdy złożone zostało Zażalenie przeciwko Stanom Zjednoczonym Ameryki w Radzie Bezpieczeństwa ONZ 5 lipca 2001 r. w czasie prezydencji Chin².

Królestwo Hawajskie odwoła pretensje do państw wymienionych w Proteście z Żądaniem, z wyjątkiem Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdy państwa te oświadczą, w formie indywidualnej bądź zbiorowej, iż uznają za nielegalną władzę oraz obecność Ameryki na terytorium, wodach terytorialnych, w wyłącznej strefie ekonomicznej oraz przestrzeni powietrznej Królestwa Hawajskiego zgodnie z artykułem 41(2), Responsibility of States for International Wrongful Acts (2001), wyjąwszy tymczasową i ograniczoną władzę Stanów Zjednoczonych nadaną im mocą Ustalenia Lili‘uokalani z 1893 r., artykułu 43 konwencji haskiej (IV) z 1907 r., a także prawa międzynarodowego.

Królestwo Hawajów uzyskało uznanie swej niepodległości jako suwerennego państwa 28 listopada 1843 r. poprzez łączną proklamację Wielkiej Brytanii i Francji, a do roku 1893 utrzymywało już ponad dziewięćdziesiąt poselstw i konsulatów na całym świecie. Królestwo Hawajów było państwem członkowskim Światowego Związku Pocztowego od 1 stycznia 1882 r., który jest obecnie organizacją wyspecjalizowaną ONZ.

Sprawa ta wyrasta z faktu długotrwałej i nielegalnej okupacji całego terytorium Królestwa Hawajskiego przez Stany Zjednoczone Ameryki od czasu wojny amerykańsko-hiszpańskiej, zakończonej 12 sierpnia 1898 r., oraz porażki Stanów Zjednoczonych w ustanowieniu bezpośredniego systemu wykonywania praw Królestwa Hawajów. Na Hawajach znajduje się obecnie 119 terenów wojskowych USA, które obejmują łącznie 230 622 akrów lądu pod zwierzchnictwem i kontrolą Dowództwa Pacyfiku USA, mającego swą siedzibę na wyspie Oahu. Owe tereny wojskowe ustanowione zostały nielegalnie na terytorium Królestwa Hawajów i w rezultacie postawiły państwo hawajskie oraz jego mieszkańców w poważnym niebezpieczeństwie ataku militarnego przez państwa obce, jak np. japoński atak na tereny wojskowe na wyspie Oahu 7 grudnia 1941 r., oraz w zagrożeniu atakiem rakietowym ze strony Chin, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej czy Federacji Rosyjskiej.

Stany Zjednoczone postrzegają swoją okupację Królestwa Hawajów, jak gdyby Hawaje zostały zaanektowane na mocy traktatu esyjnego. Taki traktat nie istnieje. Przez ostatnie 114 lat Stany Zjednoczone dokonywały poważnego międzynarodowego czynu nielegalnego oraz umyślnie zwodziły społeczność międzynarodową, iż Hawaje zostały wcielone do terytorium USA. Poprzez legislację kongresową narzuciły one bezprawnie swe prawa krajowe na terytorium Hawajów, wliczając w to ich wody terytorialne, wyłączną strefę ekonomiczną oraz przestrzeń powietrzną, co stoi w sprzeczności z traktatami obowiązującymi między tymi dwoma państwami, konwencją haską (IV) z roku 1907, konwencją genewską (IV) z roku 1949, a także z prawem międzynarodowym.

Protest z Żądaniem dostępny jest w formacie PDF:

http://hawaiiankingdom.org/pdf/UN_Protest.pdf

http://hawaiiankingdom.org/UN_Protest_Annexes.shtml

tłumaczenie: Dawid Świonder

¹ Bederman & Hilbert, „Arbitration — UNCITRAL Rules — justiciability and indispensable third parties — legal status of Hawai’i”, 95 American Journal of International Law 927-933 (2001).

² Patrick Dumberry, „The Hawaiian Kingdom Arbitration Case and the Unsettled Question of the Hawaiian Kingdom’s Claim to Continue as an Independent State under International Law”, 2(1) Chinese Journal of International Law 655-684 (2002); oraz David Keanu Sai, „A Slippery Path towards Hawaiian Indigeneity: An Analysis and Comparison between Hawaiian State Sovereignty and Hawaiian Indigeneity and its Use and Practice in Hawai’i today”, 10 Journal of Law and Social Challenges 68-13 (Fall 2008)