Św. Stanisław Kostka T.J.

Skarbiec Świętych Pańskich

Urodził się w r. 1550 w Kostkowie w Polsce z bogatego rodu Kostków. Przyszedł na świat ze znamieniem Imienia Jezus na piersi i od młodości nadzwyczajną okazywał pobożność. Nie cieszyły go zabawy i pustoty dziecięce, natomiast każdą wolną chwilę obracał na rozmowę z Bogiem. Gdy brat, Paweł, karcił go raz, że traci tyle czasu na modlitwie, rzekł: „Bóg stworzył mię dla rzeczy wiecznych, dla nich więc żyć muszę.” Każdego dnia odwiedzał Jezusa w Najśw. Sakramencie, co tygodnia przystępował do spowiedzi i Komunii świętej. Grzechu śmiertelnego nigdy nie popełnił. Duszę miał tak czystą, że usłyszawszy tylko jakie dwuznaczne słowo, popadał w omdlenie. Trzy lata przepędził we Wiedniu na studyach u Jezuitów. Mieszkał z bratem w domu prywatnym i dla swej pobożności wystawionym był nieraz na szyderstwa, obelgi, a nawet zniewagi czynne ze strony brata. Nie zważał na to, ale tem pilniej pracował nad udoskonaleniem swem, modlił się, słuchał po dwie Msze dziennie, odmawiał gorliwie Różaniec. Szczególniejsze nabożeństwo miał do św. Barbary. Najśw. Pannę uważał za matkę swą i zwracał się zawsze do Niej z dziecięcą ufnością i miłością. Gdy zachorował, nie chciał brat bezbożny przywołać mu księdza. Stanisław pomodlił się gorąco do Matki Najświętszej i to Bóg przysłał mu cudownie Komunię przez Aniołów. Wyzdrowiawszy, przeparł to u rodziny, że pozwolono mu wstąpić do zakonu Jezuitów. Zaledwie jednak przebył tam 10 miesięcy, gdy znowu zachorował śmiertelnie. Dnia 15. sierpnia 1568 r. przyjął Pan czystą jego duszę w grono swoich Aniołów.

Nauka: Hasłem św. Stanisława było: „Tylko to czyni nas bogatymi, czego nam nikt zabrać nie może.” Trzymając się tego od dzieciństwa, szukał tych skarbów niebiańskich, których nikt odebrać nam nie może i które jedynie towarzyszą nam poza grób przed tron Boga.

Modlitwa: Boże, któryś pośród licznych cudów mądrości swej także młodzieńczemu wiekowi dał łaskę doskonałej świątobliwości, użycz nam, prosimy, abyśmy, za przykładem św. Stanisława, pilnie z czasu korzystając, spieszyli się wnijść do wiecznego pokoju. Amen.