Święto Trzech Króli

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

Kościół święty obchodzi dzisiaj pamiątkę trzech ważnych wydarzeń. Są niemi: chrzest, udzielony Panu Jezusowi przez św. Jana, cud w Kanie galilejskiej, gdzie Pan na godach weselnych przemienił wodę w wino, i hołd Mędrców ze wschodu. Wydarzenia te są potrójnem świadectwem o boskiem posłannictwie Chrystusa, dlatego obchodzimy ich pamiątkę tego samego dnia. Pierwsze wydarzenie przypomina świadectwo, które Bóg Ojciec ogłasza z Nieba: „Ten jest Syn mój miły, w którymem upodobał Sobie” (Mat. 3, 17). Drugie opowiada, jak sam Pan Jezus świadczy o Sobie, działając z własnej mocy pierwszy cud. W hołdzie złożonym Zbawicielowi przez Mędrców objawia się trzecie świadectwo, świadectwo Ducha św., który „ludzi naucza wszelkiej prawdy”. To ostatnie wydarzenie wysunęło się na pierwszy plan, i skutkiem tego nazywamy dzień ten świętem Trzech Króli.

Święto Trzech Króli należy do najstarszych i najważniejszych świąt Kościoła chrześcijańskiego. Wszystkie kościoły wschodu i zachodu obchodziły je z okazałością i wielką uroczystością. W średniowieczu nosi dla swej godności miano „dnia najwyższego”.

Poza tem ma nam uroczystość dzisiejsza przypominać także powołanie pogan. To my właśnie otrzymaliśmy w osobach Trzech Króli nieocenioną łaskę wiary św. i powołanie do nauki Chrystusa. W naszem imieniu składali ci pierwsi przedstawiciele narodów nieżydowskich przy żłóbku hołd Zbawicielowi; obchodząc pamiątkę ich hołdu, święcimy równocześnie nasze powołanie do światła wiary. Od tego czasu nie istnieje już osobny lud Boży; ludem wybranym Jezusa Chrystusa są wszystkie chrześcijańskie narody całego świata. Ustał rozdział ludów, a wszystkie narody są powołane do jednej rodziny Bożej – do Kościoła Chrystusowego. Tego zjednoczenia gorąco pragnie Kościół św. To też dziś w Rzymie obchodzi wspaniały zakład misyjny Kongregacji Rozkrzewiania Wiary swoje uroczyste święto. Mężowie ze wszystkich krajów i narodów, którzy w tym zakładzie się kształcą, by później jako misjonarze głosić słowo Boże w najodleglejszych krajach świata, wygłaszają dziś w Rzymie – każdy w swoim ojczystym języku – wykłady religijne, które są słabym odgłosem tej niezmiernej czci i chwały, jaką Zbawiciel świata w przeróżnych językach dziś odbiera.